… ή πως μια τελετή έκλεισε μέσα της όλη την μεταπολιτευτική μιζέρια & κακομοιριά.
Παρακολούθησα κι εγώ, όπως και πολλοί άλλοι, την τελετή ορκωμοσίας του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, κ. Προκόπη Παυλόπουλου. Μιας τελετής η οποία, βοηθούντων και των καιρικών συνθηκών, ήταν διάχυτη από την κακομοιριά και τη μιζέρια της μεταπολιτευτικής μας Δημοκρατίας, της προχειρότητας με την οποία αντιμετωπίζονται οι θεσμοί, αλλά και της προχειρότητας την οποία οι ίδιοι οι θεσμοί μεταχειρίζονται εαυτούς.
Από τον Μάρκο Τσάκα
Ξέρω ότι πολλοί θα πουν ότι ασχολούμαι με «τρίχες» και ότι η ουσία έχει σημασία. Και να με θεωρήσετε υπερβολικό. Αλλά οι τύποι φυλάσσουν την ουσία, κι όταν αναφερόμαστε σε Θεσμούς, όπως είναι αυτός του Προέδρου της Δημοκρατίας, οφείλουμε να τον αντιμετωπίζουμε ως Θεσμό, κι όχι ως ένα ακόμη Υπουργείο. Και όπως και να έχει, αυτή είναι η προσωπική μου άποψη.
Καταρχήν, ας σημειωθεί ότι η Τελετή ορκωμοσίας, ενώ γινόταν πάντα υπό το φως της ημέρας, έγινε αυτή τη φορά απόγευμα, διότι ο πρωθυπουργός ήταν στην Ευρώπη κι έπρεπε να τον περιμένουν να γυρίσει. Ας πούμε ως εδώ, όλα καλά, και λογική η αλλαγή της ώρας ορκωμοσίας. Ο καιρός, βροχερός από το πρωί, ήδη σε εμένα προκαλούσε το ερώτημα, πως θα γίνει ειδικότερα, η κατάθεση στεφάνου, αν βρέχει συνέχεια. Σε μια χώρα όπου όλα λειτουργούν, και όπου οι διάφοροι Θεσμοί έχουν το ύψος που τους αρμόζει, μια βροχή ή μια χιονόπτωση, δεν θα αποτελούσε πρόβλημα.
Και να, φτάνει στη Βουλή το αυτοκίνητο του νέου προέδρου της Δημοκρατίας. Μπαίνει στο προαύλιο χώρο της Βουλής, και φτάνει στην κυρία είσοδο, όπου περιμένουν ο πρωθυπουργός και η πρόεδρος της Βουλής. Το αυτοκίνητο σταματά περίπου 50 μέτρα μακριά από την είσοδο, όπου έχει στρωθεί κόκκινο χαλί και άγημα αποδίδει τιμές. Σε παλαιότερες εποχές, το άγημα ήταν μπροστά ακριβώς από την είσοδο, και με την έξοδο τους από το αυτοκίνητο, οι βασιλείς γύριζαν και απέδιδαν χαιρετισμό στη Σημαία.
Εδώ, είχαμε τα πρώτα ατοπήματα:
1) Ο νέος πρόεδρος της Δημοκρατίας, βγαίνει από το αυτοκίνητο, φορώντας, στην σπουδαιότερη ίσως ημέρα της πολιτικής του καριέρας, ένα κοστούμι β’ διαλογής, με τους γιακάδες του πουκαμίσου να πετούν. Μέχρι και ο κ. Τσίπρας φορούσε ένα επίσημο μαύρο κοστούμι. Ο κ. Παυλόπουλος χαιρετά τη σημαία και αρχίζει να…περπατά παράλληλα προς το άγημα. Όχι κοιτώντας τους στρατιώτες, αλλά περπατώντας παράλληλα. Λες και η μουσική από το άγημα ήταν….μουσικό χαλί για να φτάσει ο νέος πρόεδρος στην είσοδο.
2) Ο νέος πρόεδρος της Δημοκρατίας φτάνει στην είσοδο, όπου τον υποδέχονται με…αγκαλιές και φιλιά ο κ. Τσίπρας και η κ. Κωνσταντοπούλου. Φυσικά και δεν είναι ο Πρόεδρος κάτι το ιερό, που δεν πρέπει να το ακουμπάμε, αλλά ρε παιδιά, δεν είστε στο σχολείο, δεν είστε στο καφενείο, για να αγκαλιάζεστε και να φιλιέστε με την πρώτη ευκαιρία. Είστε στην επίσημη Τελετή ορκωμοσίας του 7ου Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας (sic).
3) Ο νέος πρόεδρος εισέρχεται στη Βουλή και μπαίνει στην Αίθουσα της Ολομέλειας. Διαβάζει τον όρκο ο Αρχιεπίσκοπος, «Στο όνομα της Αγίας και Ομοουσίας και Αδιαεραίτου Τριάδος», επαναλαμβάνει, «λαϊκίζοντας» τον όρκο ο κ. Παυλόπουλος «…και Ομοούσιας και Αδιέραιτης Τριάδας». Ελπίζουμε όταν κληθεί να πει το «Πιστεύω», να μην το πει στη Δημοτική….
4) Η ορκωμοσία τελειώνει, και ο κ. Τσίπρας με την κ. Κωνσταντοπούλου αρχίζουν πάλι τις αγκαλιές και τα φιλιά με τον κ. Παυλόπουλο. Έτσι αναβαθμίζεται αναμφίβολα ο Θεσμός…
5) Ο νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας, υποκλίθηκε στους βουλευτές, γράφουν διάφορα ΜΜΕ εντυπωσιασμένα. Το ίδιο ακριβώς, έκαναν και οι βασιλείς, κατά την είσοδο τους στη Βουλή, ενώπιον των βουλευτών, κατά τη διάρκεια της τελετής του λόγου του Θρόνου, που γίνονταν στην έναρξη κάθε κοινοβουλευτικής περιόδου.
6) Ο νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας κάνει αυτό που πραγματικά έπρεπε να κάνει ως οφειλή: χαιρετά έναν έναν σχεδόν τους Υπουργούς, και στη συνέχεια κατεβαίνει στα πρώτα έδρανα της Βουλής και χαιρετά έναν έναν τους αρχηγούς των κομμάτων και τους καθήμενους στα πρώτα έδρανα. Βέβαια, όχι όλων των κομμάτων, για την ακρίβεια, μιας και δεν είναι «Πρόεδρος όλων των Ελλήνων». Μια απολύτως δικαιολογημένη κίνηση: Ευχαριστεί τους κομματικούς του προϊσταμένους, εκείνους που τον έκαναν Πρόεδρο της Δημοκρατίας, εκείνους στους οποίους οφείλει την ύπαρξη του, με άλλα λόγια.
7) Ο νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας ετοιμάζεται να καταθέσει στεφάνι στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη. Σε μια μέρα που από το πρωί βρέχει, και δεν σταματάει, οι υπηρεσίες της Προεδρίας της Δημοκρατίας, η υπηρεσία Εθιμοτυπίας και Πρωτοκόλλου, δεν σκέφτηκαν ότι ο Πρόεδρος πρέπει να φορέσει ένα παλτό, ή μια καπαρντίνα; Είναι λογικό να μην κρατάει ομπρέλα ο Πρόεδρος όταν πάει να καταθέσει στεφάνι, αλλά ένα παλτό; Μια καπαρντίνα; Εδώ, οφείλουμε να πούμε ότι ο κ. Τσίπρας εντυπωσιάζει και πάλι, καθώς προνοητικός όντας, φορά παλτό.
8) Οι περισσότεροι «επίσημοι» παρακολουθούν την κατάθεση στεφάνου με ομπρέλες «μαϊμού», δηλαδή σαν αυτές που πωλούν οι μικροπωλητές έξω από τους σταθμούς του μετρό. Μια άλλη κυρία κρατά μια μπορντό ομπρέλα. Ο καθένας ό,τι έχει. Εξαιρείται και πάλι ο κ. Τσίπρας, που αν κάνουμε τα στραβά μάτια για τη γραβάτα, στα υπόλοιπα προσαρμόζεται
9) Βρεγμένος από την κορφή ως τα νύχια, ο νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπαίνει στο αυτοκίνητο του για να μεταβεί στο Προεδρικό Μέγαρο και να παραλάβει από τον κ. Παπούλια. Οι υπηρεσίες Εθιμοτυπίας και Πρωτοκόλλου και πάλι δεν σκέφτονται το αυτονόητο, να σκουπίσουν έστω και λίγο το βρεγμένο σακάκι του Προέδρου, ο οποίος εμφανίζεται στις κάμερες δίπλα στον κ. Παπούλια σαν να έχει φάει στάμνα με νερό, με το μαλλί λιγδωμένο και με ύφος δοσατζή της 10ετίας του ’60.
Φυσικά, το να άλλαζε εντελώς κοστούμι την ώρα που μπήκε στο Προεδρικό Μέγαρο και μέχρι να μπει στο γραφείο του κ. Παπούλια, θα ήταν υπερβολική απαίτηση από εμάς και εντελώς απίθανο να το σκεφτεί κάποιος της Εθιμοτυπίας και Πρωτοκόλλου. Ε δεν πληρώνονται αδρά για να σκέφτονται κιόλας…
10) Ακολουθώντας τα βήματα του κ. Παπούλια, ο νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας ακούει τον Εθνικό Ύμνο όχι σε στάση προσοχής, αλλά με τα πόδια σε γωνία «πάπιας» 90 μοιρών. Καμιά επαφή.
Συμπέρασμα: Ποιος είπε ότι ο Δημήτρης Αβραμόπουλος δεν θα ήταν ο πιο κατάλληλος για τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας;
…αφού δεν μπορεί να είναι ο βασιλιάς Κωνσταντίνος….
Υποσημείωση: Ακολουθώντας το κακό προηγούμενο της ορκωμοσίας του κ. Παπούλια, το 2005, δεν υπάρχει κανένας πανηγυρικός στολισμός της Αίθουσας του Κοινοβουλίου. Οι μεγάλες Ελληνικές σημαίες που κοσμούσαν το Προεδρείο ως την αντίστοιχη τελετή ορκωμοσίας του κ. Στεφανόπουλου, το 2000, απουσιάζουν.
Επόμενη μέρα: Φυσικά, οι αγκαλιές και τα φιλιά με τους πολιτικούς του προϊσταμένους, ο νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας τα συνέχισε και την επόμενη μέρα, κατά την εκδήλωση των συγχαρητηρίων.
Εκεί, εκτός της συνήθους Προέδρου της Βουλής κ. Κωνσταντοπούλου, τον αγκάλιασαν ο κ. Σαμαράς και κάποιοι άλλοι, που βλέπουν πια στο πρόσωπο του Προέδρου της Δημοκρατίας να αντανακλάται όλη η μεταπολιτευτική μιζέρια και κακομοιριά και των ιδίων…
Τι προηγήθηκε: Κατά τα Σοβιετικά πρότυπα, όπου ο νέος ηγέτης της χώρας μεταβαίνει στο Μαυσωλείο του Λένιν για να τον τιμήσει, ο κ. Παυλόπουλος μετέβη στο μνήμα του Κων/νου Καραμανλή.
Φυσικά του κρατούσαν την ομπρέλα. Οι βασιλείς της Νορβηγίας, αντίθετα, υποδεχόμενοι τον πρόεδρο της Λετονίας, σήμερα, μπήκαν στον κόπο να κρατούν ομπρέλα μόνοι τους. Καλά, κοινοί θνητοί είναι;
Δείτε όλη την Τελετή, για να βγάλετε κι εσείς τα συμπεράσματα σας.
Share On Facebook
Tweet It
