Οι μέρες του Πάσχα είναι, μαζί με αυτές των Χριστουγέννων, οι πιο άγιες μέρες για την Χριστιανοσύνη. Αλλά κάθε Πάσχα έχει την μαγεία του. Για εμένα προσωπικά, το Πάσχα του 2003 είχε τη δική του μαγεία. Για την ακρίβεια, η Μεγάλη Παρασκευή και το Μεγάλο Σάββατο. Ήταν το πρώτο Πάσχα της Ελληνικής βασιλικής οικογένειας και πάλι στην Πατρίδα. Το πρώτο Πάσχα μετά το 1967.
Από τον Μάρκο Τσάκα
Ήδη στις 15 Φεβρουαρίου του ίδιου έτους, η Ελληνική βασιλική οικογένεια είχε πραγματοποιήσει αιφνιδιαστική διήμερη επίσκεψη στην Ελλάδα. Ήταν η πρώτη επίσκεψη μετά το 1993. Ο βασιλιάς Κωνσταντίνος συνοδευόμενος από όλα τα μέλη της οικογενείας του, επισκέφτηκε για δύο μέρες την Ελλάδα, για να τελέσει μνημόσυνο στους τάφους των γονέων του, στο Τατόι. Λίγο καιρό πριν, είχε λάβει τέλος η δικαστική διαμάχη με το Ελληνικό Δημόσιο για τη λεγόμενη βασιλική περιουσία. Η επίσκεψη αυτή ολοκληρώθηκε, με την υπόσχεση ότι όλοι θα έρθουν πάλι στην Ελλάδα, για να περάσουν το Πάσχα στην Πατρίδα. Όπερ και εγένετο.
Ο βασιλιάς Κωνσταντίνος, η βασίλισσα Άννα Μαρία, ο Διάδοχος Παύλος και ο πρίγκιπας Νικόλαος, έφτασαν στο αεροδρόμιο Μακεδονία μέσω Βιέννης με πτήση των Αυστριακών Αερογραμμών την Τετάρτη 23 Απριλίου 2003. Mιλώντας σε δημοσιογράφους στο αεροδρόμιο, ο βασιλιάς Kωνσταντίνος απηύθυνε ευχές για το Πάσχα, και αναχώρησε κατ’ ευθείαν για τα Ιωάννινα, για να περάσει τις γιορτές του Πάσχα. Οδηγώντας ο ίδιος το αυτοκίνητο που του διατέθηκε, έκανε τότε ιδιαίτερη εντύπωση στους πάντες, που είχαν συνηθίσει τους διάφορους «επωνύμους» να εξυπηρετούνται κατά τις μετακινήσεις τους με σοφέρ. Ξεχνούσαν όμως, ή μάλλον αγνοούσαν, ότι και ο βασιλιάς Κωνσταντίνος και ο βασιλιάς Παύλος, προτιμούσαν να οδηγούν οι ίδιοι το αυτοκίνητο τους, χωρίς να έχουν ιδιαίτερη μεταχείριση.
Τα μέλη της Ελληνικής βασιλικής οικογένειας κατέλυσαν στο ξενοδοχείο Epirus Palace, το οποίο βρίσκεται έξω από τα Ιωάννινα. Μαζί τους, για να περάσουν τις μέρες του Πάσχα, ήταν περίπου 20 φίλοι, παλαιοί συμμαθητές και συνεργάτες του βασιλέως, καθώς και φίλοι των πριγκίπων. Κυριότεροι από αυτούς ήταν ο μακαρίτης πια Παναγιώτης Ασημακόπουλος, καθηγητής πυρηνικής φυσικής, πατέρας της νυν βουλευτού της Ν.Δ. Άννας Ασημακοπούλου, στο σπίτι του οποίου έκαναν Πάσχα οι βασιλείς, το ζεύγος Στέφανου και Νάντας Γερουλάνου, το ζεύγος Κουκουλομάτη, ο Κωνσταντίνος Στρογγυλός με τα παιδιά του Αλίκη και Αλέξανδρο, και άλλοι.
Εργαζόμουν τότε στις εκδόσεις Λυμπέρη, όταν έμαθα ότι στα Ιωάννινα βρίσκεται και ο Χρήστος Ζαμπούνης, δημοσιογράφος του βασιλικού ρεπορτάζ και διευθυντής του νεότευκτου περιοδικού Life & Style, που ήταν πρωτοπόρο τότε σε «βασιλικές» ειδήσεις. Με την παρότρυνση της φίλης Μαίρης Ζώτου, που θα πήγαινε με τον άντρα της στα Ιωάννινα, ξεκίνησα κι εγώ, Μεγάλη Πέμπτη πρωί, και αφού πρώτα μίλησα τηλεφωνικά με τον Χρήστο. «Έλα, θα είναι ωραία», μου είπε, και ξεκίνησα, με ενδιάμεση στάση το Αγρίνιο, και Μεγάλη Παρασκευή πρωί ήμουν στα Ιωάννινα. Κατέλυσα κι εγώ με τη σειρά μου σε ένα ξενοδοχείο στο κέντρο της πόλης κι έφυγα αμέσως για το Epirus Palace. Εκεί βρέθηκα με τη Μαίρη Ζώτου, και περιμέναμε την επιστροφή των βασιλέων, που είχαν ήδη αρχίσει τις εξορμήσεις στις γύρω περιοχές, στο θέατρο της Δωδώνης και σε άλλα αξιοθέατα.
Μετά από την αναμονή κάποιας ώρα, να και τα αυτοκίνητα της βασιλικής συντροφιάς. Ενθουσιασμός και δέος, μιας και ως τότε είχα δει από κοντά τον βασιλιά μόνο πριν 2 μήνες, τον Φεβρουάριο του 2003, στο Τατόι. Τότε μου «είχαν κοπεί τα γόνατα» κατά την έκφραση. Τώρα ήμουν πιο ψύχραιμος. Η βασιλική παρέα μπήκε στο Epirus Palace, χαιρετώντας όλους όσοι τους περίμεναν στο φουαγιέ του ξενοδοχείου. Ανάμεσα τους και πολλά μέλη φιλοβασιλικών οργανώσεων της περιοχής. Τα νεώτερα μέλη, ο πρίγκιπας Νικόλαος και ο πρίγκιπας Παύλος, παραμένουν στο μπαρ του ξενοδοχείου για χαλαρή κουβέντα και τσιγάρο παρέα με τον Νάσο Θανόπουλο και τον Φίλιππο Στράτο, στενό τους φίλο και γιο του Ιάσωνα Στράτου, πρώην προέδρου του ΣΕΒ.
Ακολουθεί μεσημεριανή ξεκούραση, και το απόγευμα έτοιμος για Επιτάφιο. Η πληροφορία είναι ότι η Βασιλική οικογένεια και η συντροφιά της, θα παρακολουθήσουν την περιφορά του Επιταφίου όχι σε κάποια μεγάλη εκκλησία, αλλά στο μικρό χωριό απέναντι από το Epirus Palace, που λέγεται Νεοκαισάρεια. Χωριό προσφύγων, απλών ανθρώπων, οπότε θα έχει ενδιαφέρον. Η ώρα πλησιάζει και τα αυτοκίνητα ετοιμάζονται. Δύο μικρά βανάκια θα αναλάβουν τη μεταφορά της βασιλικής συντροφιάς. Ξεκινάμε και πλησιάζουμε στο χωριό. Με ενδιαφέρον οι κάτοικοι είναι ήδη στο δρόμο και χαιρετούν τη βασιλική οικογένεια. Η εκκλησία κατάμεστη από κόσμο, μέσα και έξω. Για πρώτη φορά παρακολουθώ όλη την ακολουθία του Επιταφίου, από την αρχή ως το τέλος, παρέα με την Μαργαρίτα Μυρογιάννη, τότε μνηστή του Χρήστου Ζαμπούνη, ο οποίος παραμένει στο δωμάτιο του, «παρεξηγημένος» επειδή μια κανονισμένη συνέντευξη με τον πρίγκιπα Νικόλαο, ματαιώνεται με ευθύνη του τελευταίου…
Η συγκίνηση διάχυτη, οι βασιλείς παρακολουθούν την ακολουθία και ψέλνουν. «Είναι το ωραιότερο Πάσχα της ζωής μας», λέει η φίλη μου από την Αθήνα στην βασίλισσα Άννα Μαρία, για να πάρει την απάντηση από την χαμογελαστή βασίλισσα «Και για μας»! Η ώρα περνάει και δεν το καταλαβαίνουμε σχεδόν, ο Επιτάφιος βγαίνει για την περιφορά και όλοι μαζί ακολουθούν, με τους βασιλείς μπροστά ανάμεσα στον κόσμο. Μετά το τέλος, όλοι η παρέα πηγαίνει στα Ιωάννινα, όπου οι βασιλείς παρακάθονται σε δείπνο σε εστιατόριο της πόλης, ενώ την συντροφιά τους πλαισιώνει και η ηθοποιός Βάνα Μπάρμπα. Έξω από το εστιατόριο ένα κοριτσάκι δίνει ένα μπουκέτο λουλούδια στην βασίλισσα, η οποία με χαρά το αγκαλιάζει και τα δέχεται. Παντού χαμόγελα, χαρά, φιλοξενία, αποδοχή.
Η βραδιά για μένα συνεχίζεται με φαγητό με τη φίλη από την Αθήνα και τον άντρα της, κουβέντα για όσα συγκινητικά ζήσαμε και περισυλλογή. Για πρώτη φορά από το 1967 η βασιλική οικογένεια ήταν και πάλι για Πάσχα στην Πατρίδα, και όλα ήταν τέλεια. Ο κόσμος, όπου κι αν πήγαιναν, τους υποδέχονταν εγκάρδια, και αν ακόμη υπήρχαν άνθρωποι που δεν τους συμπαθούσαν, τουλάχιστον δεν τους αποδοκίμαζαν.
Την επόμενη μέρα, Μεγάλο Σάββατο, το πρόγραμμα είχε…δρομολόγιο. Η βασιλική οικογένεια θα επισκεπτόταν το Καλπάκι, εκεί που γράφτηκε μια σελίδα Ιστορίας κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και την Ιταλική εισβολή. Ένα κομβόι αυτοκινήτων, καθώς να τονίσω ότι τους βασιλείς ακολουθούσαν πλήθος δημοσιογράφων, ξεκίνησε για τα χωριά της Ηπείρου. Στο Πολεμικό Μουσείο στο Καλπάκι, οι βασιλείς και η συντροφιά τους ξεναγείται από δόκιμο αξιωματικό που είχε υπηρεσία εκεί, και κοιτούν με ενδιαφέρον τα εκθέματα.
Μετά το Καλπάκι, εγώ πήρα το δρόμο της επιστροφής, παρά την προτροπή της Αλίκης Στρογγυλού, του Γραφείου του βασιλέως, να παραμείνω μαζί τους. Έπρεπε να γυρίσω στην Αθήνα καθώς Πάσχα μακριά από…Ελληνίδα μάνα, συνεπάγεται μουρμούρα διαρκείας μετά! Ωστόσο, η φίλη μου, Μαίρη Ζώτου, την οποία ο Χρήστος Ζαμπούνης είχε ήδη ονομάσει «Ταλιμπάν κ. Ζώτου», διότι κατάφερνε-και καταφέρνει ακόμη-να βρίσκεται σχεδόν όπου βρίσκονται και οι βασιλείς, συνέχισε μαζί με την βασιλική συντροφιά. Τα αυτοκίνητα έφτασαν ως το χωριό Αγία Παρασκευή, όπου η γραφικότητα του εντυπωσίασε το βασιλικό ζεύγος και τους πρίγκιπες. Μάλιστα οι πρίγκιπες Παύλος και Νικόλαος μπήκαν στον πειρασμό να δοκιμάσουν και extreme sports! Εκεί στο χωριό συνάντησαν τον γνωστό τραγουδιστή Αντώνη Ρέμο με την τότε σύντροφο του, Ζέτα Μακρυπούλια. Πληροφορίες ανέφεραν ότι με τη μουσική του Αντώνη Ρέμου διασκέδαζαν τα βράδια στο Epirus Palace οι πρίγκιπες με την παρέα τους, και η συνάντηση ήταν εγκάρδια.
Εδώ, τελειώνει η αφήγηση μου. Προσπάθησα να μεταφέρω από μνήμης, για πρώτη φορά, τα όσα έζησα τον Απρίλιο του 2003 στην Ήπειρο, με συγκίνηση είναι η αλήθεια, ενθυμούμενος την πρωτόγνωρη αυτή εμπειρία. Αλλά και με κάποια πικρία, όχι προσωπική ασφαλώς, γιατί η ενασχόληση μου με το «βασιλικό» ρεπορτάζ δεν είχε ποτέ προσωπικά ιδιοτελή κίνητρα. Με πικρία για το πόσο κοντά στον κόσμο ήταν τότε, το 2003, η Ελληνική βασιλική οικογένεια, και πόσο κοντά ήταν και ο κόσμος σε εκείνην, κατά τις πρώτες της εμφανίσεις στη χώρα μας, και το πόσο ανεκμετάλλευτη άφησαν αυτή την επαφή και οι δύο πλευρές τα επόμενα χρόνια. Αλλά αυτό το θέμα, ίσως μας απασχολήσει σε μελλοντικό άρθρο μας.
Υ.Γ. Ο Μάρκος δεν είναι πια μαζί μας. Είναι όμως στην καρδιά και στην σκέψη μας συνέχεια. Αναδημοσιεύουμε το άρθρο του. Είναι η δική του παρακαταθήκη. Είναι ο δικός μας τρόπος να τον έχουμε « κοντά μας» αυτές τις Ιερές μέρες της Χριστιανοσύνης.