Τα βόρεια της Τεχεράνης αγκαλιάζονται από την οροσειρά Αλμπόρζ, η ψηλότερη κορυφή της οποίας έχει 5.671 μέτρα. Τα βουνά Αλμπόρζ αποτελούν συνέχεια της οροσειράς του Καυκάσου, χωρίζουν το άνυδρο και ξερό ιρανικό οροπέδιο από τα πυκνοφυτεμένα παράλια της Κασπίας Θάλασσας και στις παρυφές τους υπάρχουν τα εύπορα προάστια της Τεχεράνης.
Από τον Νικόλα Νταμόν Παπαδημητρίου
Το καλοκαίρι που τα χιόνια έχουν λιώσει, ρυάκια πλούσια σε νερό καλύπτουν τις χαράδρες των βουνών και προσφέρονται για στιγμές χαλάρωσης και διαφυγής από την πολύβουη πόλη. Οι Ιρανοί τα προτιμούν για το πικ νικ τους μιας και δροσίζονται στη σκιά των χοντροκομμένων πλατανιών που στα περσικά λέγονται τσενάρ. Σε ένα τέτοιο τοπίο, τον 19ο αι. οι βασιλείς της δυναστείας Κατζάρ επέλεξαν να κατασκευάσουν το θερινό τους ανάκτορο, Σαχεμπγκαρανιέ.
Είναι η περιοχή του Νιαβαράν, που στις μέρες μας είναι ένα λουσάτο προάστιο της Τεχεράνης κάπως αντίστοιχο της δικής μας Εκάλης. Στο ανάκτορο Σαχεμπγκαρανιέ προστέθηκε και ένα αριστοκρατικό Pavilion για τον τότε διάδοχο Αχμάντ. Πολλά χρόνια αργότερα και ενώ η δυναστεία των Κατζάρ είχε ανατραπεί, τη δεκαετία του 1960 χτίστηκε και ένα μοντέρνο μέγαρο που ήταν η κατοικία του τελευταίου Σάχη του Ιράν. Πρόκειται για το σημερινό ανακτορικό σύμπλεγμα του Νιαβαράν.
Διαβάστε τη συνέχεια στη lifo.gr