« Χριστούγεννα! Χριστούγεννα! Χριστός γεννάται πάλι
κι΄ο κόσμος παραδίδεται σε μέθη και κρεπἀλη.
Χριστούγεννα! Χριστούγεννα! Ζωή εν πάσει φύσει
-και … κινδυνεύει ο Ρωμηός τα κώλα του ν΄άφήσει-
Τρέμουν εκ πείνης και θυμού των νηστικών τα χείλη
ως μάρτυρες με πρόσωπον προβάλλουν αχαμνόν.
Και τρώγουν οι μακάριοι των Υπουργών οι φίλοι
με όργανα και τύμπανα τον σιτευτόν αμνόν.»
Γ. Σουρής