Στο «Παπάφειο Ορφανοτροφείο», που είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά νεοκλασσικά κτίσματα της Θεσσαλονίκης στον ανατολικό τομέα της πόλης, βρίσκεται το ″άγνωστο″ για πολλούς Μουσείο του Βασιλέως Γεωργίου Α′ το οποίο επισκέφθηκα σήμερα ύστερα από την ευγενική μεσολάβηση του Πανοσιολογιώτατου Αρχιμανδρίτη π. Αντώνιου Πακαλίδη ώστε να μου δοθεί από την Διοίκηση του Ιδρύματος η απαραίτητη άδεια αποκλειστικής φωτογράφησης της αίθουσας του Μουσείου.
Επιμέλεια: Ανδρέας Μέγκος
Στις 05 Μαρτίου 1913, το «Παπάφειο Ορφανοτροφείο» λειτουργούσε ως νοσοκομείο αφού είχε επιταχθεί για τον λόγο αυτό το 1912. Εκεί, στο ισόγειο του κτηρίου σε μια αίθουσα δεξιά της εισόδου μεταφέρθηκε ο Βασιλεύς Γεώργιος Α′ αιμόφυρτος μετά τον πυροβολισμό που δέχθηκε από τον Αλεξ. Σχινά και εκεί έγινε η διαπίστωση του θανάτου του και η ταρίχευση της σορού του για να εκτεθεί σε λαϊκό προσκύνημα στη Θεσσαλονίκη.
Στην αίθουσα αυτή ″έχει σταματήσει ο χρόνος″ και διατηρείται μέχρι σήμερα, με την μέριμνα της Διοίκησης του Ιδρύματος, η ιστορική μνήμη του τραγικού γεγονότος της δολοφονίας του Γεωργίου Α′.
Στις 28 Οκτωβρίου 1960, η αίθουσα αυτή μετονομάστηκε σε: «Αίθουσα Μουσείου» σε επίσημη τελετή στην οποία παρέστησαν ο Βασιλεύς Παύλος με όλη τη βασιλική οικογένεια, ο Πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής μετά κλιμακίου Υπουργών, ο Πρόεδρος του Ιδρύματος κ.ά.
Μπαίνοντας στην αίθουσα βλέπουμε στον τοίχο την αναμνηστική μαρμάρινη πλάκα που αναφέρεται στην ημέρα θανάτου του Βασιλέως, δεξιά και αριστερά έγχρωμα πορτρέτα εποχής του βασιλικού ζεύγους, μπροστά επάνω σε ψηλό βάθρο καλυμμένο με μωβ ύφασμα το καντήλι εις μνήμην του Γεωργίου, και πίσω, τον Σταυρό που είχε εναποτεθεί στη σορό του Βασιλέως.
Στην αίθουσα υπάρχουν διάφορες ασπρόμαυρες φωτογραφίες. Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει η παρακάτω φωτογραφία που λήφθηκε λίγη ώρα μετά τον θάνατο του Βασιλέως με τα διάτρητα και αιματοβαμμένα ενδύματα του Γεωργίου Α΄ καθώς και το δολοφονικό όπλο.
Είναι πραγματικά ευχάριστο και συγκινητικό που διατηρείται ως τις μέρες μας αυτός ο ιδιαίτερος ιστορικός χώρος σε μια εποχή που σκοπός πολλών είναι η προσπάθεια να σβήσουν γεγονότα που σημάδευσαν την νεώτερη Ελληνική ιστορία.