Τρεις αειθαλείς απόγονοι της ελληνικής βασιλικής οικογένειας

Τρεις απόγονοι της ελληνικής βασιλικής οικογένειας κατέχουν το μυστικό της αιώνιας νιότης. Είναι ο πρίγκιπας Φίλιππος της Ελλάδος, τίτλο από τον οποίο παραιτήθηκε λίγους μήνες πριν τελέσει τους γάμους του με την διάδοχο του θρόνου του Μεγάλης Βρετανίας Ελισάβετ. Την ημέρα του γάμου του έλαβε τον τίτλο του δούκα του Εδιμβούργου. Είναι γιος του πρίγκιπα Ανδρέα της Ελλάδας. Ο δεύτερος είναι ο βασιλιάς Μιχαήλ της Ρουμανίας, γιος της πριγκίπισσας Ελένης της Ελλάδας. Ο τρίτος είναι λιγότερο γνωστός. Είναι ο πρίγκιπας Αλέξανδρος της Γιουγκοσλαβίας, πρωτότοκος γιος της πριγκίπισσας Όλγας.

Μέρος Α΄: Πρίγκιπας Φίλιππος, δούκας του Εδιμβούργου.

Ο πρίγκιπας Φίλιππος, δούκας του Εδιμβούργου, είναι ο μοναδικός γιος του πρίγκιπα Ανδρέα και της πριγκίπισσας Αλίκης του Μπάττενμπεργκ. Γεννήθηκε στις 10 Ιουνίου 1921 στο παλάτι του «Μον Ρεπό» στην Κέρκυρα. Η άφιξή του στον κόσμο έγινε πάνω στο τραπέζι της κουζίνας, το οποίο η πριγκίπισσα Αλίκη βρήκε πολύ βολικό για να πραγματοποιηθεί ο τοκετός της. Η γέννησή του, γέμισε χαρά και υπερηφάνεια τον Ανδρέα και την Αλίκη που ήσαν ήδη γονείς τεσσάρων κοριτσιών, εκ των οποίων το τελευταίο, η πριγκίπισσα Σοφία είχε γεννηθεί επτά χρόνια νωρίτερα από την γέννηση του Φιλίππου. Ο πρίγκιπας Ανδρέας είχε αναχωρήσει για το μέτωπο της Μικράς Ασίας την προηγούμενη ημέρα της αφίξεως στον κόσμο του γιου του.

Ήταν μόλις τριών μηνών όταν μετέβη για πρώτη φορά στην Αγγλία με την μητέρα του, λόγω του θανάτου του πρίγκιπα Λουδοβίκου Αλέξανδρου Μαουντμπάτεν, Μαρκησίου του Μίλφορντ Χέβεν, πατέρα της Αλίκης, που συνέβη στις 11 Σεπτεμβρίου 1921.

Η παραμονή του στην Κέρκυρα διήρκεσε μόνο 18 μήνες. Ανεχώρησε στα τέλη Νοέμβριου του 1922 (Δεκεμβρίου με το καινούργιο ημερολόγιο) μαζί με τις 4 αδερφές του με το βρετανικό αντιτορπιλικό «Καλυψώ» που είχε σταλεί από τον βασιλιά του Ηνωμένου Βασιλείου Γεώργιο Ε’ για να παραλάβει τον πρίγκιπα Ανδρέα και την πριγκίπισσα Αλίκη από το Φάληρο και τα πέντε παιδιά τους από την Κέρκυρα. Ο Ανδρέας είχε δικαστεί σε μία μονοήμερη δίκη που πραγματοποιήθηκε στις 19 Νοεμβρίου 1922 από το στρατοδικείο για ανυπακοή σε διαταγή ανωτέρου του στρατιωτικού στην διάρκεια της Μικρασιατικής Εκστρατείας. Ο Ανδρέας καταδικάστηκε σε έκπτωση του βαθμού του, διαγραφή από το μητρώο αξιωματικών και σε ισόβια υπερορία. Δεν καταδικάστηκε σε θάνατο λόγω της μεσολάβησης του βασιλιά της Αγγλίας Γεωργίου Ε΄. Η πριγκίπισσα Αλίκη είχε ζητήσει την βοήθειά του μέσω της μητέρας της, πριγκίπισσας Βικτωρίας. Ο Γεώργιος Ε΄ που είχε ήδη κατηγορηθεί για την μη έγκαιρη μεσολάβησή του στην σωτηρία του ξαδέρφου του, τσάρου Νικολάου Β΄ της Ρωσίας, με αποτέλεσμα της εκτέλεση του ίδιου και όλων των μελών της οικογένειάς του από τους μπολσεβίκους, δεν επιθυμούσε στην διάρκεια της βασιλείας του να εκτελεσθεί ακόμη ένας ξάδερφος του.

Μετά την αναχώρησή τους από της Ελλάδα η οικογένειά του Φιλίππου εγκαταστάθηκε στο Παρίσι σε οικία που τους παραχώρησαν ο πρίγκιπας Γεώργιος και η πριγκίπισσα Μαρία. Τα πρώτα χρόνια της εξορίας η οικογένεια ζούσε αρμονικά αλλά αντιμετώπιζε σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Επιβίωναν χάρη στην οικονομική βοήθεια των πλούσιων συγγενών τους. Στο νηπιαγωγείο στο Παρίσι όπου πήγε ο Φίλιππος είχε συμμαθήτρια την πριγκίπισσα Άννα των Βουρβόνων-Πάρμα, η οποία το 1948 νυμφεύτηκε τον βασιλιά Μιχαήλ της Ρουμανίας στην Αθήνα. Με τον βασιλιά Μιχαήλ, γιο της πριγκίπισσας Ελένης της Ελλάδας, ο Φίλιππος έκανε στενή παρέα αφού είχαν διαφορά ηλικίας μόνο λίγων μηνών. Ο Φίλιππος φιλοξενείτο συχνά, στα μέσα της δεκαετίας του 1920, τα καλοκαίρια, στην έπαυλη που διέθετε η πριγκίπισσα Ελένη στη παραθαλάσσια τοποθεσία Μαμαία στην Ρουμανία. Λάτρευε από την παιδική του ηλικία την θάλασσα και με δυσκολία τον έπειθαν να βγει από το νερό.

Μετά το 1929 η ζωή του Φιλίππου άλλαξε ριζικά. Η μητέρα του λόγω σοβαρών ψυχολογικών προβλημάτων νοσηλεύτηκε σε ψυχιατρικές κλινικές, οι γονείς του χώρισαν και οι 4 αδερφές του παντρεύτηκαν Γερμανούς ευγενείς μέσα σε διάστημα λίγων μηνών από τα τέλη του 1930 και πριν την λήξη του επόμενου έτους.

Την κηδεμονία του Φίλιππου, που ήταν οκτώ ετών, ανέλαβε η μητρική γιαγιά του, πριγκίπισσα Βικτωρία, χήρα μαρκησία του Μίλφορντ Χέβεν και ο μεγαλύτερος από τους δύο γιους της, ο Γεώργιος, δεύτερος μαρκήσιος του Μίλφορντ Χέβεν. Με τον γιο του Γεωργίου, Ντέιβιντ, ο Φίλιππος θα συνδεόταν με στενή φιλία στα νεανικά του χρόνια.

Ο Φίλιππος φοίτησε σε σχολεία εσωτερικός μεταξύ των οποίων ήταν και η σχολή «Schule Schloss Salem», που είχε την έδρα της στον Πύργο που κατοικούσε η αδερφή του Θεοδώρα με τον σύζυγό της πρίγκιπα Μπέρτχολντ, μαρκίωνα της Βάδης. Ανεχώρησε όμως γιατί αν και μόνο δώδεκα ετών, αστειεύτηκε με τον φασιστικό χαιρετισμό που έπρεπε να κάνει και συνέχισε τις σπουδές του στην Σκωτία, στο «Gordonstoun» που είχε ιδρυθεί από τον Κουρτ Χαν όπως και η Σχολή του Σάλεμ.

Ο Φίλιππος πέρασε τα εφηβικά του χρόνια χωρίς την παρουσία των γονέων του και χωρίς να έχει σταθερό τόπο διαμονής. Στις σχολικές διακοπές του ενημερωνόταν την τελευταία στιγμή ποιος συγγενής του θα τον φιλοξενούσε, στο Παρίσι ή στο Λονδίνο. Ο πατέρας του, πρίγκιπας Ανδρέας, κατοικούσε μονίμως στην Νότια Γαλλία και επισκεπτόταν τις κόρες του για να παραστεί σε διάφορες οικογενειακές συγκεντρώσεις στην Γερμανία όπου συναντούσε τον γιο του. Ο Ανδρέας όμως ήταν αυτός που είχε τον τελευταίο λόγο την για τα σχολεία όπου θα φοιτούσε ο Φίλιππος. Η γνώμη του Ανδρέα έπαιξε αποφασιστικό ρόλο για το μέλλον του Φιλίππου. Όταν ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην Σκωτία, η γιαγιά του Βικτωρία, αποφάσισε να στείλει τον Φίλιππο στην Ελλάδα, για να φοιτήσει στην Σχολή Ναυτικών Δοκίμων. Ο Ανδρέας όμως ήταν κατηγορηματικά αρνητικός. -» Αν πάει να φοιτήσει στην Ελλάδα, δεν θα ολοκληρώσει ποτέ της σπουδές του. Σίγουρα θα τον διώξουν κάποια στιγμή, όπως έκαναν σε μένα και στα αδέρφια μου» ανέφερε. Ο Φίλιππος παρέμεινε στην Αγγλία και κατετάγη στο Βασιλικό Ναυτικό της Αγγλίας. Εκεί υπηρέτησε ο πατέρας της πριγκίπισσας Αλίκης, Λόρδος Λουί Αλεξάντερ Μπάττενμπεργκ (μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο μετονομάστηκε Μαουντμπάτεν, Μαρκήσιος του Μίλφορντ Χέβεν) και οι δύο αδερφοί της, Λουί και Γεώργιος.

Την πριγκίπισσα Ελισάβετ ο Φίλιππος την συναντούσε συχνά στις οικογενειακές συγκεντρώσεις από την παιδική του ηλικία. Η πρώτη επίσημη συνάντησή τους ήταν το 1934, στον γάμο της αγαπημένης ξαδέρφης του Φιλίππου, πριγκίπισσας Μαρίνας με τον πρίγκιπα Γεώργιο, δούκα του Κεντ.

Ο Φίλιππος επισκεπτόταν την Ελλάδα μετά την παλινόρθωση της Μοναρχίας το 1935 για πολύ σύντομα χρονικά διαστήματα. Το 1938 παρέστη στους γάμους του ξαδέρφου του, διαδόχου Παύλου, με την πριγκίπισσα Φρειδερίκη του Ανοβέρου. Την ίδια χρονιά πέθανε ο αδερφός της μητέρας του και βασικός κηδεμόνας του, Γεώργιος Μαουντμπάτεν. Ο θάνατός του τον συγκλόνισε. Το 1939 επανήλθε στην Αθήνα για να συναντηθεί και με τους δύο γονείς του. Ήταν η τελευταία φορά που έβλεπε τον πατέρα του, πρίγκιπα Ανδρέα, ο οποίος θα πέθαινε στις 3 Δεκεμβρίου του 1944 στο Μόντε Κάρλο.

Στις 22 Ιουλίου 1939 ο Γεώργιος Στ΄με την σύζυγό του Ελισάβετ και τις δύο θυγατέρες τους, την διάδοχο Ελισάβετ και την πριγκίπισσα Μαργαρίτα, επισκέφτηκαν την πόλη του Ντάρτμουθ, στην κομητεία του Ντέβον, που είναι η έδρα του Βασιλικού Ναυτικού Κολλεγίου Μπριτάνια. Η Ελισάβετ ήταν 13 ετών και ο Φίλιππος 18. Ο Φίλιππος που ήταν πρωτοετής δόκιμος του Ναυτικού Κολλεγίου, ανέλαβε την επίβλεψη των μικρών πριγκιπισσών καθώς το βασιλικό ζεύγος επισκεπτόταν το Κολλέγιο. Λόγω μιας διπλής επιδημίας παρωτίτιδας και ανεμοβλογιάς που είχε προσβάλει πολλούς δόκιμους, οι δύο μικρές πριγκίπισσες δεν συνόδευσαν τους γονείς τους στην διάρκεια της επίσκεψής τους στο Βασιλικό Ναυτικό Κολλέγιο.

Στην διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου ο πρίγκιπας Φίλιππος υπηρέτησε ως σημαιοφόρος. Προάχθηκε αργότερα στο βαθμό του ανθυποπλοιάρχου και υπηρέτησε ως ύπαρχος αντιτορπιλικού μέχρι το τέλος του Πολέμου. Η υπηρεσία του στον Βασιλικό Ναυτικό διήρκεσε μέχρι το 1951. Η πιο μεγάλη στιγμή στην ναυτική του καριέρα ήταν η ενεργή συμμετοχή του στην Ναυμαχία του Ταίναρου που διεξήχθη στις 28-29 Μαρτίου 1941, όπου το Αγγλικό Βασιλικό Ναυτικό κατατρόπωσε το Ιταλικό Ναυτικό.

Τον Νοέμβριο του 1943 ο Φίλιππος επέστρεψε στο Λονδίνο και για τέσσερις μήνες απείχε των ναυτικών καθηκόντων του. Τα Χριστούγεννα του ίδιου έτους ήταν καλεσμένος του βασιλέως Γεωργίου Στ΄και της βασίλισσας Ελισάβετ στον Πύργο του Ουίνδσορ για τις εορτές των Χριστουγέννων. Παρακολούθησε καθισμένος στην πρώτη σειρά την παράσταση «Αλαντίν» στην οποία συμμετείχαν οι πριγκίπισσες Ελισάβετ και Μαργαρίτα. Η Ελισάβετ ήταν 17 ετών και ο μακρινός ξάδερφος της (δεύτερος ως απόγονοι του βασιλιά Χριστιανού Θ΄της Δανίας και τρίτος ως απόγονοι της βασίλισσας Βικτωρίας) , πρίγκιπας Φίλιππος της Ελλάδος, την είχε γοητεύσει. Άρχισαν να αλληλογραφούν και όταν ο Φίλιππος βρισκόταν στο Λονδίνο ήταν συχνός επισκέπτης στα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ. Λάτρης της ταχύτητας εισερχόταν με φόρα στα ανάκτορα με τα αυτοκίνητό του για να επισκεφτεί την νεαρή πριγκίπισσα.

Στις 23 Απριλίου 1946 η αδερφή του, Σοφία, τέλεσε τον δεύτερο γάμο της, μετά από τρία χρόνια χηρείας από τον θάνατο του πρίγκιπα Χριστόφορου της Έσσης-Κάσελ, με τον πρίγκιπα Γεώργιο Γουλιέλμο του Ανοβέρου, όπου παρευρέθη και ο Φίλιππος. Εκεί είχε την ευκαιρία να συναντήσει και τις άλλες δύο αδερφές του, Θεοδώρα και Μαργαρίτα, που είχε να τις δει από την έναρξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ με τον δεύτερο σύζυγο της Σοφίας, Γεώργιο Γουλιέλμο, μια μακρόχρονη φιλία θα τους συνέδεε που κράτησε μέχρι το θάνατο του πρίγκιπα του Ανοβέρου το 2006.

Στις 26 Οκτωβρίου 1946, στο γάμο της ξαδέρφης του Φίλιππου, Πατρίσιας Μαουντμπάτεν, όπου η Ελισάβετ ήταν παράνυφος, για πρώτη φορά φανέρωσαν δημοσίως τα τρυφερά τους αισθήματα. Η Ελισάβετ λίγο πριν εισέλθει στον Ναό του παρέδωσε του γούνινο παλτό της κοιτώντας τον τρυφερά.

Στις 28 Φεβρουαρίου 1947, λίγους μήνες πριν την ανακοίνωση των αρραβώνων του με την Ελισάβετ, απέκτησε την βρετανική υπηκοότητα, αποποιήθηκε τους ελληνικούς και δανικούς τίτλους ευγενείας που κατείχε και παραιτήθηκε από τα δικαιώματά του στον Ελληνικό θρόνο. Πήρε το επίθετο της οικογένειας της μητέρας του, Μαουντμπάτεν. Ήταν πλέον ο Υπολοχαγός Σερ Φίλιππος Μαουντμπάτεν και προσηλυτίστηκε στον αγγλικανισμό από την ορθοδοξία. Όταν η είδηση δημοσιεύτηκε στις αγγλικές εφημερίδες κανείς δεν έδωσε προσοχή. Η πριγκίπισσα Ελισάβετ απουσίαζε με την οικογένειά της σε περιοδεία στην Νότια Αφρική. Ο Βασιλιάς Γεώργιος Στ΄στην διάρκεια αυτής της περιοδείας στην Νότια Αφρική ζήτησε από την κόρη του να σκεφτεί σοβαρά για τα αισθήματα που έτρεφε για τον Φίλιππο και το κοινό τους μέλλον. Όταν επέστρεψαν στην Αγγλία η Ελισάβετ παρέμενε σταθερή στα αισθήματά της και στην επιθυμία της να παντρευτεί τον Φίλιππο.

Όταν ανακοινώθηκαν οι αρραβώνες τους στις 9 Ιουλίου 1947, πολλοί κατέκριναν την επιλογή της Ελισάβετ. Ο Φίλιππος ήταν φτωχός, παιδί χωρίς οικογένεια, δεν είχε φοιτήσει στο φημισμένο Κολλέγιο « Ήτον» και ήταν αδερφός τεσσάρων πριγκιπισσών που είχαν παντρευτεί Γερμανούς ευγενείς οι οποίοι είχαν συνεργαστεί με τον Χίτλερ.

Ο γάμος του τελέστηκε στις 20 Νοεμβρίου 1947. Ο βασιλιάς Γεώργιος Στ΄του έδωσε τον τίτλο του δούκα του Εδιμβούργου λίγο πριν την τέλεση του γάμου. Από τις 22 Φεβρουαρίου 1957 φέρει και τον τίτλο του πρίγκιπα. Λόγω των μεταπολεμικών συνθηκών που αντιμετώπιζε η Αγγλία, ο γάμος έγινε σε λιτή ατμόσφαιρα αλλά το νυφικό της Ελισάβετ που το σχέδιό του εμπνεύστηκε ο Νόρμαν Χάρτνελ από τον πίνακα «Άνοιξη» του Μποτιτσέλι, εντυπωσίασε τον Φίλιππο. Τα εδέσματα που προσφέρθηκαν στην δεξίωση που ακολούθησε ήταν μόνο τρία, ενώ στον γάμο του Δούκα του Κεντ με την πριγκίπισσα Μαρίνα της Ελλάδας ήταν δέκα. Μεταξύ των δώρων που έλαβαν, ήταν και μια γαλοπούλα που έστειλε μια κυρία από το εξωτερικό «γιατί στην Αγγλία, διάβαζε στις εφημερίδες, αντιμετώπιζαν έλλειψη στα τρόφιμα». Δεν επετράπη να παραστούν στο γάμο του οι τρεις αδερφές του με τους συζύγους τους, γεγονός που στεναχώρησε τον Φίλιππο αλλά περισσότερο τις ίδιες.

Ο Φίλιππος σε όλη την διάρκεια του μακρόχρονου έγγαμου βίου του στήριξε και στηρίζει ουσιαστικά την βασίλισσα Ελισάβετ και είναι ο μόνος που μπορεί να της πει αυστηρά «shut up my dear». Ως πατέρας είναι πολύ αυστηρός, πιθανώς κληρονόμησε την πατρική αυταρχικότητα του παππού του Γεωργίου Α΄.

Οι διπλωματικές του γκάφες είναι ιστορικές και έχουν γραφτεί βιβλία που αναφέρονται αποκλειστικά σε αυτές. Έχουν όμως ταυτιστεί με την προσωπικότητά του.

Είναι συγγενής με ένα μεγάλο αριθμό ευγενών που είναι απόγονοι από τα 16 πρώτα ξαδέρφια που είχε από την πλευρά του πατέρα του και τα τέσσερα από την πλευρά της μητέρας του, αλλά και από τους απογόνους των τριών αδερφών του. Οι δημοσιογράφοι και οι ιστορικοί, δεν παραλείπουν ποτέ να αναφέρουν την πιθανή μακρινή συγγένεια που έχουν οι απόγονοι αυτοί με τον Φίλιππο για αποδώσουν μεγαλύτερη έμφαση στην καταγωγή τους. Αν ο προπάππους του, βασιλιάς της Δανίας, Χριστιανός Θ΄, θεωρείται ο «πεθερός της Ευρώπης», ο Φίλιππος είναι ο «ξάδερφος ή ο θείος» της Ευρώπης.

Ο πρίγκιπας Φίλιππος είναι ο μακροβιότερος βασιλικός σύζυγος και ο γηραιότερος εν ζωή εγγονός του Γεωργίου Α΄.

Ο Βασιλιάς Μιχαήλ της Ρουμανίας ήταν το μοναδικό παιδί της πριγκίπισσας Ελένης της Ελλάδας και του Βασιλιά Καρόλου Β΄ της Ρουμανίας. Γεννήθηκε στις 25 Οκτωβρίου 1921 στη Σινάια της Ρουμανίας. Την ληξιαρχική πράξη γεννήσεώς του υπέγραψε και ο Έλληνας ιατρός της βασιλικής οικογένειας της Ελλάδος, Κωνσταντίνος Λούρος, ο οποίος παρέστη στον τοκετό της πριγκίπισσας Ελένης, την οποία ο ίδιος γιατρός είχε φέρει στον κόσμο.

Στις 20 Ιουλίου 1927 πέθανε ο βασιλιάς Φερδινάνδος Α΄και στον θρόνο της Ρουμανίας ανέβηκε ο εγγονός του, Μιχαήλ. Ο πατέρας του Μιχαήλ, Κάρολος, είχε παραιτηθεί από τα δικαιώματά του στην διαδοχή στις 28 Δεκεμβρίου 1925 και είχε φύγει από την Ρουμανία για να ζήσει ελεύθερα τον ερωτά του με την Μάγδα Λουπέσκου.

Ο Μιχαήλ την ημέρα που πέθανε ο παππούς του, βασιλιάς Φερδινάνδος Α΄, ήταν πέντε ετών και εννέα μηνών και παραθέριζε στα ανάκτορα Πέλες στην Σανάια. Η μητέρα του τον πληροφόρησε πως ο παππούς του είχε πεθάνει αλλά θεώρησε άσκοπο να τον ενημερώσει πως είναι ο νέος βασιλιάς της χώρας. Όταν ο Μιχαήλ επέστρεψε από την καθιερωμένη πρωινή βόλτα του στο δάσος, ο αμαξάς που τον ανέμενε στην άμαξα του είπε «Καλημέρα Μεγαλειότατε». Οι ίδιες προσφωνήσεις συνεχίστηκαν σε όλη τη διάρκεια της ημέρας. Ο Μιχαήλ ρώτησε κάποια στιγμή την Αγγλίδα γκουβερνάντα του γιατί δεν τον αποκαλούσαν όπως την προηγούμενη ημέρα «πρίγκιπα Μιχαήλ».

— «Πέθανε ο παππούς σου και τώρα είσαι εσύ βασιλιάς» , του απάντησε

— «Θα μπορώ να συνεχίζω να παίζω τώρα που έγινα βασιλιάς;» την ρώτησε.

— «Ναι θα μπορείς , αλλά όχι για πολύ ώρα» του είπε.

Η μητέρα του τον προστάτευσε από τις μηχανορραφίες της αυλής αλλά περισσότερο προστάτευσε την παιδική αθωότητα του γιου της. Μερίμνησε η ανατροφή και η εκπαίδευσή του να είναι σύμφωνα με την ηλικία του και φρόντισε να κάνει παρέα με συνομήλικα παιδιά. Ο πιο καλός του φίλος ήταν ο πρίγκιπας Φίλιππος. Την αντιβασιλεία ανέλαβε ο θείος του Μιχαήλ, πρίγκιπας Νικόλαος μαζί με άλλους δύο συνεργάτες του.

Η πρώτη επίσημη περιοδεία του Μιχαήλ πραγματοποιήθηκε το 1928. Επισκέφτηκε συνοδευόμενος από την μητέρα του, τις πόλεις που διέσχιζε ο Δούναβις στην Ρουμανία. Μετέβη με το βασιλικό γιοτ. Όταν ήρθε η ώρα να αποβιβαστεί από το βασιλικό γιοτ, ρώτησε τον αυλάρχη του γιατί η σημαία που κυμάτιζε στην πρύμνη του σκάφους ήταν τόσο μεγάλη.

–«Μεγαλειότατε είναι η βασιλική σημαία σας που κυματίζει στο γιοτ σας» του απάντησε

–«Μα είμαι μικρός. Δεν χρειάζομαι τόσο μεγάλη σημαία. Θα ενημερώσω και τον καπετάνιο» του απάντησε ο Μιχαήλ.

Ευτυχώς ο αυλάρχης του δεν απάντησε όπως ο Καρδινάλιος δε Φλερί σε έναν άλλο πεντάχρονο βασιλιά, τον Λουδοβίκο ΙΕ’ της Γαλλίας που δείχνοντάς του το πλήθος που είχε μαζευτεί έξω από τις Βερσαλίες για να τον επευφημήσει του είπε: « Μεγαλειότατε όλο αυτό το πλήθος σας ανήκει…» . Ο Λουδοβίκος ΙΕ΄ είχε χάσει και τους δύο γονείς του όταν ανέβηκε στον θρόνο της Γαλλίας. Ο Μιχαήλ είχε μια υπέροχη μητέρα που του έμαθε από πολύ νωρίς στην ζωή του πως «το πλήθος δεν του ανήκει, αλλά πως αυτός ανήκει στο πλήθος».

Στις 8 Ιουνίου 1930 επέστρεψε ο Κάρολος, αποκαθήλωσε τον γιό του από τον θρόνο και ανακηρύχθηκε βασιλιάς. Το πρώτο χρόνο της βασιλείας του δεν παρέλειψε να εγκαταστήσει στο Βουκουρέστι και την αγαπημένη του Μάρθα Λουπέσκου, η οποία είχε την εξυπνάδα να διατηρήσει μια πολύ διακριτική στάση στην ζωή του Καρόλου. Επίσης φρόντισε στην σωστή εκπαίδευση και ανατροφή του γιου του. Δημιούργησε στο παλάτι μια σχολική τάξη στην οποία φοιτούσαν δέκα παιδιά από διάφορα κοινωνικά στρώματα και περιοχές της Ρουμανίας, έτσι ώστε ο διάδοχος να γνωρίσει μέσω των συμμαθητών του την κοινωνική πραγματικότητα της χώρας του. Ο Κάρολος παρέμεινε στον θρόνο της Ρουμανίας μέχρι την εκθρόνιση του στις 6 Σεπτεμβρίου 1940. Στον θρόνο ανέβηκε πάλι ο Μιχαήλ, που ήταν σχεδόν 19 ετών και παρέμεινε μέχρι τις 30 Δεκεμβρίου 1947. Η μητέρα του Ελένη, όσο βασίλευε στην Ρουμανία ο τέως σύζυγός της, διέμενε στην Φλωρεντία. Μπορούσε να βλέπει τον γιο της μόνο δύο φορές τον χρόνο, αλλά ο Κάρολος με διάφορες προφάσεις κατέστησε τις επισκέψεις του Μιχαήλ στην μητέρα του σπάνιες. Μετά την δεύτερη ενθρόνιση του γιου της, η Ελένη επέστρεψε στην Ρουμανία με την άδεια του Ίον Αντονέσκου. Στήριξε τον Μιχαήλ μέχρι την τελευταία ημέρα της βασιλείας του, στην διάρκεια της οποίας, αν και πολύ νέος, αποδείχτηκε πως είχε θάρρος, ψυχραιμία και ορθή πολιτική κρίση. Ο Μιχαήλ στις 23 Αυγούστου 1944, σε ηλικία 23 ετών, συνέλαβε τον Στρατάρχη Αντονέσκου, ανατρέποντας την φιλοναζιστική κυβέρνηση της χώρας, και τάχθηκε στο πλευρό των Συμμαχικών δυνάμεων. Η γενναία πράξη του βασιλιά Μιχαήλ συνέβαλε στην πτώση του φιλογερμανικού καθεστώτος της Βουλγαρίας και επιτάχυνε την κατάρρευση των δυνάμεων του Άξονα στα Βαλκάνια και την Κεντρική Ευρώπη.

Από το 1944 μέχρι το 1947 η παρουσία των Σοβιετικών γινόταν όλο και πιο έντονη στην Ρουμανία. Ο Μιχαήλ με την εξουσία που διέθετε ως βασιλιάς δεν κατόρθωσε να αναχαιτίσει την σοβιετική επέλαση στη χώρα του. Τον Μάρτιο του 1946, 615,000 χιλιάδες Σοβιετικοί στρατιώτες είχαν εισέλθει στην Ρουμανία ενώ χιλιάδες άλλοι παρέμεναν στα σύνορα της Ουγγαρίας και της Βουλγαρίας. Η Ρουμανία ήταν η μοναδική χώρα που είχε ταυτόχρονα μονάρχη και κομμουνιστική κυβέρνηση.

Στο γάμο της πριγκίπισσας διαδόχου Ελισάβετ του Ηνωμένου Βασιλείου, με τον παιδικό του φίλο και ξάδερφο, πρίγκιπα Φίλιππο της Ελλάδας, ο οποίος τελέστηκε στις 20 Νοεμβρίου 1947 στο Αββαείο του Ουέστμινστερ στο Λονδίνο, συνάντησε την πριγκίπισσα Άννα των Βουρβόνων – Πάρμα. Η Άννα είναι εγγονή του πρίγκιπα Βαλντεμάρ της Δανίας, μικρότερου αδερφού του βασιλιά Γεωργίου Α΄. Ανακοίνωσαν τους αρραβώνες στις 13 Δεκεμβρίου 1947. Η κομμουνιστική κυβέρνηση δεν ενθουσιάστηκε με τους αρραβώνες του βασιλιά Μιχαήλ. Την ημέρα της επιστροφής του στην Ρουμανία, τα μέλη της Κυβερνήσεως τον υποδέχτηκαν στον σιδηροδρομικό σταθμό με πρόσωπα σκυθρωπά και εχθρικά. Στις 30 Δεκεμβρίου 1947 ο Μιχαήλ με την απειλή πως θα σκοτώσουν 1.500 φοιτητές που είχαν ταχθεί υπέρ του αν δεν υπάκουε, αναγκάστηκε να υπογράψει την παραίτησή του στο έτοιμο κείμενο που του προσκόμισαν. Μετά την υπογραφή της παραίτησής του, του έδωσαν διορία 48 ωρών για να αναχωρήσει από την χώρα του.

Αναχώρησε στις 3 Ιανουαρίου 1948 μαζί με την μητέρα του, και δεκαμελή συνοδεία. Του επετράπη να πάρει μαζί του πολύ λίγα χρήματα και το αυτοκίνητό του, μια παλιά Μερσεντές, που φόρτωσε στο τραίνο. Πριν αναχωρήσει οι κομουνιστές έκαναν εξονυχιστικό έλεγχο σε όλους. Ο Μιχαήλ κατέφυγε στην Ελβετία, μετά στη Βρετανία και τελικά στις ΗΠΑ.

Και ενώ ο Μιχαήλ ξεκινούσε την νέα του ζωή ως εξόριστος, περιπλανώμενος βασιλιάς και χωρίς να διαθέτει οικονομικούς πόρους, ο πατέρας του, Κάρολος Β΄, με την τρίτη του σύζυγο, Μάγδα Λουπέσκου, έκανε την μεγάλη ζωή στο Μεξικό και στην Βραζιλία. Είχε φροντίσει αναχωρώντας από την Ρουμανία το 1940 να πάρει μαζί του πίνακες της βασιλικής συλλογής ανεκτίμητης αξίας, κοσμήματα αλλά και τεράστια χρηματικά ποσά που είχε καταθέσει σε τράπεζες του εξωτερικού, σε λογαριασμούς που δεν έφεραν το όνομά του, για να μην κατασχεθούν. Δεν βοήθησε ποτέ τον γιο του Μιχαήλ, και όταν πέθανε στις 4 Απριλίου 1953 στην μεγαλοπρεπή έπαυλή του στο Εστορίλ της Πορτογαλίας, φρόντισε όλη η φανερή περιουσία του να είναι γραμμένη στο όνομα της τρίτης συζύγου του. Στην κηδεία του δεν παρέστη ο Μιχαήλ, απουσία απολύτως κατανοητή και δικαιολογημένη.

Στις 10 Ιουνίου 1948 παντρεύτηκε στην Αθήνα την πριγκίπισσα Άννα των Βουρβόνων Πάρμα. Η πριγκίπισσα Άννα γεννήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 1923 στο Παρίσι και ήταν κόρη της πριγκίπισσας Μαργαρίτας (μοναχοκόρη του πρίγκιπα Βαλντεμάρ) και του πρίγκιπα Ρενέ των Βουρβόνων-Πάρμα. Ο πρίγκιπας Ρενέ ήταν αδερφός της τελευταίας αυτοκράτειρας της Αυστρίας, Ζίτα. Η οικογένειά της Άννας, δεν παρευρέθηκε στον γάμο της. Στην εκκλησία την συνόδευσε ο θείος της Έρικ της Δανίας, γιος του πρίγκιπα Βαλντεμάρ, που ήταν το μοναδικό μέλος της οικογένειάς της που παρευρέθηκε στον γάμο της με τον Μιχαήλ, γιατί ήταν προτεστάντης. Ο Πάπας Πίος ΧΙΙ δεν έδωσε την συγκατάθεσή του για την τέλεση αυτού του γάμου, διότι ο Μιχαήλ δεν δέχτηκε τα παιδιά που θ΄αποκτούσαν να ασπασθούν το καθολικό θρήσκευμα. Το σύνταγμα της Ρουμανίας επέβαλε τα παιδιά του εκάστοτε μονάρχη να είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι.

Στην τελετή του γάμου τους, που έγινε στην αίθουσα του θρόνου, στα ανάκτορα της Αθήνας, παρευρέθηκαν οι βασιλείς Παύλος και Φρειδερίκη με τα τρία τους παιδιά, η μητέρα του Μιχαήλ, βασιλομήτωρ Ελένη της Ρουμανίας, η πριγκίπισσα Ειρήνη, δούκισσα της Αόστης και συγγενικά μέλη από τους οίκους της Έσσης και του Ανοβέρου. Το ταξίδι του μέλιτος … έγινε στα ανάκτορα του Τατοΐου.

Μετά τον γάμο τους, εγκαταστάθηκαν για σύντομο χρονικό διάστημα στην έπαυλη «Σπάρτα» της βασίλισσας μητέρας Ελένης που ήταν κοντά στην Φλωρεντία, και το 1949 μετακόμισαν στην Λοζάνη όπου γεννήθηκε το πρώτο τους παιδί, η πριγκίπισσα Μαργαρίτα. Ακολούθησαν οι πριγκίπισσας Έλενα (1950), Ειρήνη(1953), Σοφία(1957), η οποία γεννήθηκε στο Τατόι, και τέλος η Μαρία(1964). Δυστυχώς ο πολυπόθητος διάδοχος δεν ήρθε ποτέ.

Από το 1955 , μετά από μια σύντομη παραμονή στην Αγγλία, διαμένουν σταθερά στο Βερσουά της Ελβετίας. Ο Μιχαήλ εργαζόταν σε μια ιδιωτική αεροπορική εταιρεία και το 1959 ίδρυσε μια ηλεκτρονική εταιρεία. Το 1964 αναγκάστηκε να την κλείσει.

Λόγω των δύσκολων οικονομικών συνθηκών που βίωναν, η κοινωνική ζωή τους ήταν πολύ περιορισμένη στην Ελβετία. Παρευρίσκονταν συχνά στις τελετές της βασιλικής αυλής της Ελλάδας αλλά και της Αγγλίας και ήσαν πάντα πολύ αγαπητοί σε όλους.

Ο Μιχαήλ παρέμεινε πάντα ολιγόλογος και η ντροπαλότητα που δεν τον εγκατέλειψε ποτέ, τον έκανε να φαίνεται απόμακρος. Η βασίλισσα Άννα ήταν πάντα χαρούμενη και γελαστή. Στήριξε ολόψυχα τον Μιχαήλ σε όλη την διάρκεια του έγγαμου βίου τους και του προσέφερε την σταθερή οικογενειακή εστία που ποτέ δεν γνώρισε στα παιδικά και εφηβικά του χρόνια.

Την εποχή που εργαζόταν στο αεροδρόμιο της Γενεύης ο Μιχαήλ, ένας συνάδελφός του δεν αποφάσιζε με ποια προσφώνηση θα έπρεπε να του απευθύνει τον λόγο. Μία φορά έλεγε «Κύριε Βασιλέα» , μια άλλη «Εκλαμπρότατε Μιχαήλ». Μια μέρα που θέλησε να βρει θέση στο μπαρ του αεροδρομίου, έσπρωξε κατά λάθος κάποιον που του είχε γυρισμένη την πλάτη. – «Με συγχωρείτε κύριε» του είπε ευγενικά. Τότε ο κύριος με την γυρισμένη πλάτη, που ήταν ο βασιλιάς Μιχαήλ, του απάντησε χαμογελαστός: «Μπράβο!! Σας πήρε πολύ χρόνο αλλά τελικώς καταλάβατε πως πρέπει να με αποκαλείτε.»

O βασιλιάς Μιχαήλ σε όλη την διάρκεια την πολύχρονης εξορίας του ήταν σε διαρκή επικοινωνία με εξόριστους Ρουμάνους και κάθε χρόνο, στις 31 Δεκεμβρίου, απεύθυνε τον πρωτοχρονιάτικο διάγγελμά του, που οι Ρουμάνοι άκουγαν κρυφά από την ραδιοφωνική εκπομπή «Ελεύθερη Ευρώπη» .

Με την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος το 1989 πολλοί ήσαν αυτοί που τον συμβούλεψαν να επιστρέψει αμέσως στην χώρα του. Ο Μιχαήλ τους απάντησε : «Δεν θα εκμεταλλευτώ αυτές τις περιστάσεις για να επιστρέψω. Οι νέοι της Ρουμανίας δεν θυσίασαν την ζωή τους στους δρόμους για μένα».

Στις αρχές του 1990 επισκέφτηκαν την Ρουμανία οι πριγκίπισσες Μαργαρίτα και Σοφία ενώ λίγο χρόνο αργότερα τις ακολούθησαν οι πριγκίπισσες Ελένη, Ειρήνη και Μαρία. Στα τέλη του ιδίου έτους όταν επιχείρησε να επιστέψει στην χώρα του ο βασιλιάς Μιχαήλ, για να προσκυνήσει στους τάφους των προγόνων του, του απαγορεύτηκε η είσοδος και οδηγήθηκε στην διάρκεια της νύχτας στα σύνορα.

Το 1992, ο βασιλιάς Μιχαήλ συνοδευόμενος από την βασίλισσα Άννα, την πριγκίπισσα Ελένη και τον γιό της Νικόλαο, επισκέφτηκαν το Βουκουρέστι για 72 ώρες. Τους υποδέχτηκαν ένα εκατομμύριο Ρουμάνοι με αποτέλεσμα ο Πρόεδρος της Ρουμανίας και πρώην κομμουνιστής Ίον Ιλιέσκου να τους απαγορεύσει την είσοδο στη χώρα για τα επόμενα πέντε χρόνια. Από το 1993 τον αντιπροσώπευε η βασίλισσα Άννα, η οποία περνούσε μεγάλα διαστήματα στην Ρουμανία. Η βασίλισσα ανακάλυπτε την χώρα της οποίας έφερε τον τίτλο της βασίλισσας, χωρίς να έχει βασιλεύσει ποτέ.

Το 1997, μετά την εκλογική ήττα του Ιλιέσκου, αποδόθηκε ξανά στον Μιχαήλ η ρουμανική υπηκοότητα και έκτοτε συνεργάζεται με την κυβέρνηση ως «ειδικός μεσολαβητής» στις διαπραγματεύσεις για την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Στις 30 Δεκεμβρίου του ιδίου έτους(1997), ο βασιλιάς μπροστά σε αντιπροσώπους της Κυβέρνησης και του Κοινοβουλίου εξέφρασε την επιθυμία η πριγκίπισσα Μαργαρίτα να γίνει πριγκίπισσα διάδοχος. Μέχρι τότε ίσχυε ο Σαλικός νόμος. Η σύζυγός του και οι κόρες τους δημιούργησαν φιλανθρωπικά ιδρύματα. Για να τους ευχαριστήσει η κυβέρνηση τους επέστρεψε ένα μέρος της βασιλικής περιουσίας.

Στις 10 Ιουνίου 2008, ο Μιχαήλ και η Άννα γιόρτασαν την εξηκοστή επέτειο των γάμων τους στην Ρουμανία με λαμπρές τριήμερες εκδηλώσεις. Η εξορία που βίαια είχε επιβληθεί στον Μιχαήλ στα τέλη του 1947, τους ανάγκασε να τελέσουν τους γάμους τους στην Αθήνα. Η ζωή τους προσέφερε την ευκαιρία να γιορτάσουν εξήντα ευτυχισμένα χρόνια κοινής πορείας, στην χώρα που τόσο αγάπησε ο Μιχαήλ και που τόσα είχε ακούσει η Άννα απ’ αυτόν.

Σήμερα ο βασιλιάς Μιχαήλ Α΄, 94 ετών, είναι ο μεγαλύτερος σε ηλικία επιζών αρχηγός κράτους από την περίοδο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Αν η βασιλεία του, από το 1927, που ανήλθε για πρώτη φορά στον θρόνο της Ρουμανίας, ήταν συνεχόμενη μέχρι σήμερα , θα ήταν η μακρότερη στην ιστορία της Ευρώπης και θα είχε ξεπεράσει αυτή του Λουδοβίκου ΙΔ΄ που παρέμεινε στο γαλλικό θρόνο 72 χρόνια. Στην μακρόχρονη ζωή του συνάντησε τους πιο σημαντικούς ηγέτες του κόσμου, άλλους λαοφιλείς και άλλους μισητούς, όπως τον Φραγκλίνο Ρούσβελτ, τον Ουίνστον Τσώρτσιλ, τον Αδόλφο Χίτλερ και τον Ιωσήφ Στάλιν. Στην διάρκεια μιας επίσκεψής του στο παλάτι Ελιζαμπέτα όπου υπέγραψε την παραίτησή του τον Δεκέμβριο του 1947, παρατηρώντας τους χώρους είπε με πικρία: « Όλοι οι πρωταγωνιστές που προκάλεσαν την παραίτησή μου έχουν πεθάνει. Τι ειρωνεία! Είμαι ο μόνος επιζών».

Το τελευταίο διάστημα ζει το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου στην Ελβετία και η βασίλισσα Άννα δεν κάνει πλέον δημόσιες εμφανίσεις. Η κόρη του και διάδοχος, πριγκίπισσα Μαργαρίτα, διαμένει μονίμως στην Ρουμανία, στο παλάτι Ελιζαμπέτα, που ανήκε αρχικώς στην πριγκίπισσα Ελισάβετ της Ρουμανίας, βασίλισσα της Ελλάδος, σύζυγο του βασιλιά Γεωργίου Β΄των Ελλήνων για μια δεκαπενταετία περίπου. Ο σύζυγός της πριγκίπισσας και διαδόχου Μαργαρίτας , Ραντού, δεν είναι το ίδιο αγαπητός και λαοφιλής όσο η ίδια.

Ευχόμαστε στον βασιλιά Μιχαήλ, που η ζωή από τα παιδικά του χρόνια του πρόσφερε μεγάλες πίκρες και απογοητεύσεις, να έχει μια ήρεμη και ευτυχισμένη ζωή με την σύζυγό του, τα παιδιά, τα εγγόνια του και τα δισέγγονα του. Η θετική του επιρροή στην πολιτική πορεία της χώρας του είναι πολύτιμη.

Πρίγκιπας Αλέξανδρος της Γιουγκοσλαβίας.

Ο πρίγκιπας Αλέξανδρος της Γιουγκοσλαβίας γεννήθηκε στις 13 Αυγούστου 1924 στο White Lodge, στο Surrey στην Αγγλία. Είναι το πρώτο παιδί της πριγκίπισσας Όλγας της Ελλάδος (κόρη του πρίγκιπα Νικολάου και της μεγάλης δούκισσας Ελένης της Ρωσίας) και του πρίγκιπα Παύλου της Γιουγκοσλαβίας. Σύμφωνα με τους δυναστικούς κανόνες του 1930, φέρει τον τίτλο του πρίγκιπα της Γιουγκοσλαβίας. Ο πατέρας του έγινε αντιβασιλέας το 1934, ακολουθώντας τις οδηγίες της διαθήκης του βασιλιά Αλέξανδρου Α΄, ο οποίος δολοφονήθηκε στην Μασσαλία στις 9 Οκτωβρίου 1934. Ο πρωτότοκος γιος του βασιλιά Αλέξανδρου΄, Πέτρος, ήταν έντεκα ετών. Ο Παύλος παρέμεινε αντιβασιλέας μέχρι τις 27 Μαρτίου 1941, που ένα στρατιωτικό πραξικόπημα τον ανέτρεψε και εγκατέστησε στον θρόνο τον ανιψιό του Πέτρο, ο οποίος δεν είχε ακόμα ενηλικιωθεί.

Τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια ο Αλέξανδρος τα πέρασε στην Γιουγκοσλαβία, στο Λευκό Παλάτι όπου κατοικούσε με τους γονείς του και τα αδέρφια του, Νικόλαο (1928-1954) και Ελισάβετ (1936). Ο πατέρας του ήταν λάτρης της Τέχνης και είχε διακοσμήσει το παλάτι τους με υπέροχους πίνακες ζωγραφικής. Η ζωή του ήταν πραγματικά ευτυχισμένη. Συχνά συνόδευσε τους γονείς του στις επισκέψεις τους στους διάφορους συγγενείς τους στην Ευρώπη, αφού η αδερφή της μητέρας του, Μαρίνα, είχε παντρευτεί τον δούκα του Κεντ και κατοικούσε μονίμως στο Λονδίνο, ενώ η δεύτερή της αδερφή, η πριγκίπισσα Ελισάβετ, είχε παντρευτεί τον κόμη Καρλ Τεοντόρ του Τέρρινγκ Γιέτενμπαχ και κατοικούσε στο Μόναχο. Τα καλοκαίρια τα περνούσε στην εξοχική τους έπαυλη στο Μπόχικ στην Σλοβενία αλλά και στο Πρατολίνο, περιοχή κοντά στην Φλωρεντία, στην έπαυλη που είχε κληρονομήσει ο πρίγκιπας Παύλος από την οικογένεια της μητέρας του, γόνο της οικογένειας Ντεμιντώφ.

Αυτή η ειδυλλιακή ζωή διεκόπη αναπάντεχα όταν ο Αλέξανδρος ήταν 16 ετών και οι γονείς του υποχρεώθηκαν να αναχωρήσουν εξόριστοι από την Γιουγκοσλαβία. Στις 27 Μαρτίου 1941, καθώς διάβαζε ένα παραμύθι στην μικρή του αδερφή Ελισάβετ, άκουσε θορύβους και γρήγορα βήματα στις σκάλες. Ξαφνικά η μητέρα του, πριγκίπισσα Όλγα, άνοιξε την πόρτα και άρχισε να πακετάρει τα ρούχα των παιδιών της σε κατάσταση αλλοφροσύνης. Είχαν διορία τεσσάρων ωρών για να εγκαταλείψουν το Βελιγράδι διαφορετικά θα τους εκτελούσαν. Η πριγκίπισσα Όλγα πρόλαβε να πάρει μόνο τα απαραίτητα ρούχα τους. Μετά από δύο μέρες έφτασαν σιδηροδρομικώς στην Αθήνα. Τους φιλοξένησε η μεγάλη δούκισσα Ελένη, πριγκίπισσα Νικολάου, μητέρα της Όλγας, στο σπίτι της στο Ψυχικό. Μαζί με την φιλοξενία της, που δεν ήταν και τόσο θερμή, συμβούλεψε την κόρη της να χωρίσει τον σύζυγό της , μοναδικό υπαίτιο της ταλαιπωρίας τους. Ο βασιλιάς Γεώργιος ζήτησε από τους Άγγλους την έγκρισή τους ώστε να παραμείνει ο πρίγκιπας Παύλος με την οικογένειά του στην Αθήνα. Αυτοί την αρνήθηκαν και κανόνισαν να μεταφερθούν αεροπορικώς στο Κάιρο και μετά στην Κένυα. Η οικία που τους παραχώρησαν ήταν εγκαταλελειμμένη και ακάθαρτη και απείχε 70 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα. Δύο στρατιώτες φρουρούσαν την είσοδο της οικίας τους συνέχεια. Ζούσαν σε άθλιες συνθήκες και με ελάχιστα χρήματα. Ο πρίγκιπας Αλέξανδρος άρχισε να κάνει μαθήματα για να γίνει πιλότος. Ο πρίγκιπας Παύλος έπαθε νευρική κατάθλιψη και η υγεία του κλονίστηκε για πάντα. Μετά από δυόμιση χρόνια παραμονής στην Κένυα και με την μεσολάβηση του βασιλιά Γεωργίου Στ΄, μετακόμισαν στην Νότια Αφρική όπου συνάντησαν πολλά μέλη της βασιλικής οικογένειας της Ελλάδας. Επέστρεψαν στην Ευρώπη το 1948 και εγκαταστάθηκαν στο Παρίσι γιατί στην Αγγλία η παρουσία τους δεν ήταν επιθυμητή.

Ο Αλέξανδρος κατετάγη στην Αεροπορία της Αγγλίας και μετά τον τέλος του Πολέμου εργάστηκε σε ιδιωτική αεροπορική εταιρεία ως πιλότος.

Στις 12 Απριλίου 1954 όλη η οικογένειά του βυθίστηκε στο πένθος με τον θάνατο του μικρότερου αδερφού του Νικόλαου, σε αυτοκινητιστικό ατύχημα στο Λονδίνο, που συνέβη στις 12 Απριλίου 1954. Ο Αλέξανδρος στήριξε τους γονείς του σε αυτή την πολύ δύσκολη οικογενειακή τραγωδία, την οποία τόσο ο πρίγκιπας Παύλος όσο και η Όλγα δεν ξεπέρασαν ποτέ.

Στην διάρκεια της βασιλικής κρουαζιέρας που οργάνωσαν οι βασιλείς Παύλος και Φρειδερίκη στα ελληνικά νησιά, τον Αύγουστο του 1954, γνώρισε την πριγκίπισσα Μαρία Πία της Σαβοΐας, πρωτότοκη κόρη του βασιλιά Ουμπέρτο και της βασίλισσας Μαρίας- Ζοζέ της Ιταλίας. Ο γάμος τους τελέστηκε λίγους μήνες αργότερα, τον Φεβρουάριο του 1955 στην Πορτογαλία, όπου κατοικούσαν μονίμως οι εξόριστοι βασιλείς της Ιταλίας, γονείς της Μαρίας Πία. Απέκτησαν 4 παιδιά, τους δίδυμους αδερφούς Δημήτριο και Μιχαήλ (1958) και τους επίσης δίδυμους, Σέργιο και Ελένη (1963). Με την πριγκίπισσα Μαρία Πία εγκαταστάθηκαν μονίμως στο Παρίσι.Ο γάμος τους κατέληξε σε διαζύγιο το 1967.

Σε μια εκδήλωση του Αγά Χαν, γνώρισε την δεύτερη σύζυγό του, πριγκίπισσα Μπάρμπαρα(1942) του Λιχτενστάιν. Παντρεύτηκαν με πολιτικό γάμο στο Παρίσι στις 2 Νοεμβρίου 1973 και στις 25 Σεπτεμβρίου 1977 γεννήθηκε ο γιος του Ντούσαν.

Ο πρίγκιπας Αλέξανδρος παραμένει πάντα πολύ συνδεδεμένος με τα ξαδέρφια του, τα παιδιά της Μαρίνας, δούκισσας του Κεντ, Έντουαρντ, Αλεξάνδρα και Μιχαήλ αλλά και με τα παιδιά της πριγκίπισσας Ελισάβετ, Έλενα και Χανς Βέιτ.

Ο πρίγκιπας Αλέξανδρος αριστερά, η πριγκίπισσα Μπάρμπαρα και ο ξάδερφος του Αλέξανδρου από την πριγκίπισσα Μαρίνα, πρίγκιπας Μιχαήλ του Κεντ.

Ο κόμης Χάνς Βέιτ αριστερά, ξάδερφος του Αλέξανδρου από την πριγκίπισσα Ελισάβετ, ο πρίγκιπας Αλέξανδρος και η πριγκίπισσα Όλγα το 1973 στο Παρίσι.

Στενοί φίλοι του ζεύγους ήσαν ο κόμης και η κόμισσα των Παρισίων, ο πρίγκιπας Ρενιέ και η πριγκίπισσα Γκρέις του Μονακό, ο μεγάλος δούκας Ιωάννης του Λουξεμβούργου και η μεγάλη Δούκισσα Ζοζεφίν Σαρλότ.

Η κοινωνική του ζωή δεν είναι τόσο έντονη πια. Κατοικούν με την πριγκίπισσα Μπάρμπαρα μονίμως στο Παρίσι και προτιμούν την ήσυχη ζωή έχοντας περιορίσει τις κοσμικές εξόδους. Κάνουν μακρινές βόλτες στις όχθες του Σηκουάνα όταν ο καιρός είναι καλός. Τα καλοκαίρια επισκέπτεται το Λιχτενστάιν. Διατηρεί πολύ καλές σχέσεις με τον πρίγκιπα Χανς Άνταμ και την σύζυγό του πριγκίπισσα Μαρία Αγλαΐα.

Από την μοναδική του κόρη του, πριγκίπισσα Ελένη της Γιουγκοσλαβίας, έχει αποκτήσει τρία εγγόνια. Το 2011 ο τέως σύζυγος της Ελένης, Τιερί Γκομπέρ, μετά από καταγγελίες της ίδιας, κατηγορήθηκε για συμμετοχή σε οικονομικό σκάνδαλο, γνωστό ως «Υπόθεση Καράτσι».

Μετά από 42 χρόνια γάμου, ο πρίγκιπας Αλέξανδρος και η πριγκίπισσα Μπάρμπαρα, παραμένουν ένα από τα πιο αγαπημένα ζευγάρια με ευγενική καταγωγή, και το σπίτι τους είναι πάντα ανοικτό στους εκλεκτούς φίλους τους.

The greatest sense of service: Τhe Naval Career of HRH Prince Philip, by Julia Geraldi, E.R.H. J. 2001

Michael I of Romania, a Tribute, Eurohistory.com , από αυτό το βιβλίο είναι και

«Μichael I: The most Devoted of Romanians Kings» , by Julia Geraldi, E.R. H. J. , February 2002

A Princess in Africa, A memoir of Life in Exile, by HRH Princess Elisabeth of Yugoslavia, E.R.H.J. 2011.