Ελληνική Βασιλική Οικογένεια….
Ένα θέμα περισσότερο «τυπικό» παρά ουσιαστικό είναι η έντονη δυσκολία και αμηχανία μερίδας Ελλήνων δημοσιογράφων και των ΜΜΕ για το πώς να προσφωνήσουν τα μέλη της Ελληνικής Βασιλικής Οικογένειας.
Επιμέλεια: Ανδρέας Μέγκος
Σε μια Ελλάδα όπου η παρουσία της Βασιλικής Οικογένειας είναι γεγονός με την μόνιμη εγκατάσταση μελών της στην Αθήνα, οι ορθές προσφωνήσεις «μεγαλειοτάτη», «υψηλότατε», «υψηλοτάτη», φαντάζουν κάτι το περίεργο και λάθος, πράγμα που δεν συμβαίνει σε καμιά χώρα της Ευρώπης όπου η βασιλεία έχει καταργηθεί, αλλά τα μέλη των βασιλικών οικογενειών υπάρχουν.
Σε όλες σχεδόν τις αναφορές ειδικά για τον Διάδοχο Παύλο, βλέπουμε σε δημοσιεύσεις, ακούμε στα δελτία ειδήσεων και στις εκπομπές να τον προσφωνούν ως «πρώην Διάδοχο Πρίγκιπα Παύλο», «τέως Πρίγκιπα Παύλο» κτλ. Ο όρος αυτός «πρώην» ή «τέως» πρίγκιπας είναι σαφώς λάθος! Πολλοί συγχέουν λόγω ημιμάθειας ή αμάθειας την «ιδιότητα» με το «αξίωμα», θεωρώντας σωστό, εκτός από το συνηθισμένο «τέως/πρώην», να προσθέτουν το «πρώην» και στους πρίγκιπες!
Η αναφορά στα πρόσωπα αυτά, Βασίλισσα, Πρίγκιπας και Πριγκίπισσα δηλώνει την ιδιότητα τους και διατηρείται ισόβια, ακόμα και όταν παύεται το αξίωμα. Δεν είναι αξίωμα ούτε τίτλος ευγενείας.
Πέραν τούτου, τίθεται το ερώτημα από κάποιους γιατί στην Ελλάδα του σήμερα με πολίτευμα την Προεδρευμένη Δημοκρατία, μερίδα των ΜΜΕ ακόμη και επίσημοι φορείς προσφωνούν τα μέλη της Ελληνικής Βασιλικής Οικογένειας με την ιδιότητα τους, «Βασίλισσα Άννα-Μαρία», «Πρίγκιπας Παύλος» κτλ. Θα πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει καμία θεσμοθετημένη απόφαση του ελληνικού Κράτους από την μεταπολίτευση μέχρι τις μέρες μας που να προσδιορίζει ότι δεν δύναται για οιονδήποτε λόγο να προσφωνείται π.χ. η Άννα-Μαρία ως Βασίλισσα Άννα-Μαρία. Επίσης σημαντικό είναι ότι δείχνοντας σεβασμό στα μέλη μιας Δυναστείας που πρόσφερε στην Ελλάδα και αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της Ιστορίας της τιμά την χώρα μας εντός και εκτός συνόρων.
Σε άρθρο μου που δημοσιεύθηκε στις 23/09/2014, αναφέρομαι στην απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, (αριθμός 4575/1996) η ολομέλεια του οποίου απεφάνθη ότι ο «τίτλος» δεν είναι ευγενείας, αλλά λειτουργεί ως προσδιορισμός του προσώπου. Ο αείμνηστος Βασιλεύς Κωνσταντίνος σύμφωνα με την απόφαση αυτή αναγνωρίζεται ως «Κωνσταντίνος, πρώην βασιλιάς των Ελλήνων». Πουθενά στην απόφαση του Σ.τ.Ε. δεν αναφέρεται ο προσδιορισμός «πρώην βασιλιάς Κωνσταντίνος».
Εκτός Ελλάδος, όπου υπάρχει εξέλιξη των πολιτικών ηθών και απουσία οποιασδήποτε πολιτικής φόρτισης και εμπάθειας, η σύνηθες προσφώνηση ήταν «Μεγαλειότατος» (His Majesty) και «Βασιλεύς Κωνσταντίνος» σε επίσημους οργανισμούς, τελετές και εκδηλώσεις όπως π.χ. στη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή όπου τον προσφωνούσαν «His Majesty King Constantine».
Ο Κωνσταντίνος ήταν μεν πρώην Βασιλεύς των Ελλήνων, αλλά παρέμεινε ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος. Ήταν για τον ίδιο τον Κωνσταντίνο η ταυτότητα του, η ιδιότητα του. Το ίδιο ισχύει και για όλα τα μέλη της οικογένειας του. Στη συνέντευξη που παραχώρησε στον τηλεοπτικό σταθμό Σκάι στις 31/05/2016, δήλωσε…
«εγώ δεν είμαι ο πρώην βασιλεύς Κωνσταντίνος, είμαι ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος, τελεία και παύλα. Αυτό δεν αλλάζει με το τίποτα, είμαι ο πρώην ή τέως ή ό,τι προτιμάτε, Βασιλεύς της Ελλάδος ναι, αλλά το ότι είμαι ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ».
Πέρα φυσικά από το προφανές ότι, όπως έναν πρώην υπουργό όταν τον προσφωνούμε, δεν συνηθίζεται να τον λέμε ποτέ «κύριε πρώην υπουργέ», ή έναν συνταξιούχο ιερέα δεν θα τον λέγαμε ποτέ «πρώην πάτερ», για παράδειγμα, ή έναν στρατηγό εν αποστρατεία «πρώην στρατηγέ», το ίδιο δεν θα κάναμε για έναν Βασιλιά ή Πρίγκιπα.