Στις 30 Νοεμβρίου 1959 ο βασιλιάς Παύλος και η βασίλισσα Φρειδερίκη συνοδευόμενοι από τον διάδοχο Κωνσταντίνο και τις πριγκίπισσες Σοφία και Ειρήνη, μετέβησαν στην Πάτρα για να παραστούν στους εορτασμούς του Αγίου Ανδρέα. Όπως κάθε χρόνο και εκείνη την χρονιά η Πάτρα τίμησε ευλαβικά και κατανυκτικά τη μνήμη του προστάτου της Αγίου , του προτοκλήτου Αποστόλου Ανδρέα, που δίδαξε και μαρτύρισε εκεί. Ο περιοδικός Τύπος της εποχής αναφέρει: «Έπειτα από το επίσημον ενδιαφέρον, που με κάθε τρόπον εκδηλώνεται για τη γιορτή του Αγίου τους, οι Πατρινοί εύλογα ελπίζουν ότι θα βρεθή τρόπος να ενισχυθή κάπως η προσπάθεια αποπερατώσεως του μεγαλοπρεπούς ναού του πολιούχου. Η τεράστια αυτή εκκλησία, νεοβυζαντινού τύπου, πάνω σε σχέδια του Γάλλου αρχιτέκτονος Ρομπίν, βρισκεται ως γνωστόν, δίπλα στον εν λειτουργία ναό κι άρχισε να κτίζεται στις αρχές του αιώνος. Αυτοπροσώπως ο Βασιλεύς Γεώργιος Α΄έβαλε τον θεμέλιο λίθο στα 1902. Από τότε όμως οι εργασίες προχώρησαν με πολύ αργό ρυθμό και με μεγάλα διαστήματα πλήρους απραξίας. Τα τελευταία χρόνια, όταν ο σημερινός αρχιεπίσκοπος κ. Θεόκλιτος ήταν ακόμη μητροπολίτης Πατρών, επιτεύχθησαν μεγάλες πρόοδοι, αλλά πολύ απέχομε ακόμη από την αποπεράτωση.»
Από την θεμελίωση του Ναού το 1902 είχαν περάσει 57 χρόνια αλλά ο Ναός δεν είχε αποπερατωθεί ακόμα. Οι Βασιλείς της χώρας δολοφονήθηκαν, έφυγαν εξορία, πέθαναν. Η Ελλάδα γνώρισε πολέμους και καταστροφές αλλά και δόξες. Ο Ναός όμως του Αγίου Ανδρέα στην Πάτρα περίμενε αέναα την αποπεράτωσή του. Πού να το φανταζόταν ο βασιλιάς Γεώργιος Α΄ όταν καμαρώνοντας έβαζε τον θεμέλιο λίθο του….