Σπάταλα έχει χαρίσει ο Θεός την ομορφιά στην χερσόνησο των αρνητών των εγκοσμίων.
Βουνά και λόφοι και πλαγιές σκεπασμένα από οργιαστική βλάστηση και πηγαία κρυστάλλινα νερά, που κυλούν ανάμεσα σε πυκνά δάση, από πελώρια έλατα, γιγάντιες καστανιές, φουντουκιές, οξιές, πλατάνια, φτελιές και πυκνά θαμνόδεντρα από κουμαριές, σκίνους,μυρτιές,πικροδάφνες, που φτάνουν χαμηλά ως τα άσπρα φυστόνια που κεντά η θάλασσα στις αμμουδιές και τα βράχια, σ΄όλη την ακροθαλασσιά που γυροφέρνει το άγριο βουνό, και το στεφανώνουν μ΄ένα σωρό πολύχρωμα πλουμίδια σκορπισμένα σπάταλα με την απλοχεριά του Θεού, πάνω στο πράσινο χαλί που έχουν υφάνει οι φυλλωσιές.
Και όταν φυσά το πελαγίσιο αγέρι, στήνεται ένας πολύχρωμος χορός συνταιριασμένος με το πολύφωνο τραγούδι των νερών,του αγέρα και των φύλλων.
Εξωτικό περιβόλι που δύσκολα έφτανε κανείς ως εκεί στα πανάρχαια χρόνια!
βιβλιογραφία: 1) Το Άγιον Όρος, Κωστή Μπαστιά.
2) Νικολάου ιερομονάχου, Άγιον Όρος
3) ΑΘΩΣ, GERHARD TRUMLER.
4) Ιστότοπος «ΔΙΑΚΌΝΗΜΑ» .