Στις 18 Μαρτίου 1863 ανακηρύσσεται στην Ελλάδα ο Πρίγκιπας της Δανίας Χριστιανός – Γουλιέλμος – Φερδινάνδος – Αδόλφος – Γεώργίος ως Βασιλεύς Γεώργιος Α΄ των Ελλήνων. Ο δεύτερος μετά το Βαυαρό Όθωνα βασιλιάς της νεότερης Ελλάδας. Ήταν ο δευτερότοκος γιος του μετέπειτα (1863) Βασιλιά της Δανίας Χριστιανού Θ΄ που καταγόταν από τον Οίκο των Σλέσβιχ-Χόλσταιν-Σόντερμπουργκ–Γκλύξμπουργκ (Schleswig – Holstein – Sonderburg – Glücksburg). Εκείνη την περίοδο στην Δανία τον Θρόνο κατείχε ο θείος του, Φρειδερίκος Ζ΄, ο οποίος και αποδέχτηκε το ελληνικό στέμμα για λογαριασμό του ανήλικου ανιψιού του.
του Ιωάννη Καστρινάκη
Μετά την έξωση του Όθωνα με επανάσταση, τον Οκτώβριο του 1862, η χώρα οδηγείται σε πολιτική αναταραχή και σχηματίζεται τριμελής επιτροπή, με πρόεδρο το Δημήτριο Βούλγαρη και μέλη τους Κωνσταντίνο Κανάρη και Μπενιζέλο Ρούφο, η οποία αναλαμβάνει την άσκηση όλων των εξουσιών ως Προσωρινή Κυβέρνηση της Ελλάδος. Η αναζήτηση νέου Ηγεμόνα κατόπιν υποδείξεων των Μεγάλων Δυνάμεων αποτελεί ένα περίπλοκο ζήτημα. Τo αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος που διεξάγεται τον Νοέμβριο είναι συντριπτικό υπέρ του δευτερότοκου υιού της Βασίλισσας Βικτωρίας της Αγγλίας, Αλφρέδου Δούκα του Εδιμβούργου με 230.016 ψήφους (σε σύνολο ψηφισάντων 240.701) έναντι 2.400 του Δούκα Νικολάου του Leuchtenberg (Ρωσόφιλος), 1841 του Αλέξανδρου της Ρωσίας, 6 του Πρίγκιπα Χριστιανού της Δανιμαρκίας, 6 του Πρίγκιπα Γρηγόριου Υψηλάντη, 23 υπέρ της Αβασίλευτου Δημοκρατίας αλλά και διαφόρων έτερων ευγενών της Ευρώπης. Η Αγγλία όμως δεν αποδέχεται την υποψηφιότητα αυτή, γιατί κωλυόταν από διεθνείς συνθήκες, όπως το Πρωτόκολλο του Λονδίνου (1830), που είχαν υπογραφεί από τις τρεις Εγγυήτριες Δυνάμεις για ουδέτερη εκλογή στον ελληνικό Θρόνο, έτσι ώστε κανένα μέλος βασιλικής οικογένειας από τα κράτη αυτά να εμπλακεί στην διεκδίκηση του στέμματος.
Τελικά η ουδέτερη υποψηφιότητα βρέθηκε στο πρόσωπο του νεαρού Δανού πρίγκιπα Γεωργίου μετά από αλλεπάλληλες προσφορές του ελληνικού στέμματος από τις Μεγάλες Δυνάμεις και τις αντίστοιχες αποποιήσεις από τους κατά καιρούς υποψηφίους. Έτσι στις 18 Μαρτίου ο Πρόεδρος της Προσωρινής Κυβερνήσεως Ζ. Βάλβης ανακοίνωσε στην Εθνική Συνέλευση ότι οι τρεις Δυνάμεις πρότειναν ως βασιλιά τον πρίγκιπα Γουλιέλμο-Γεώργιο, ότι σε αυτό συναινούσε ο Βασιλιάς της Δανίας, και ότι η ελληνική κυβέρνηση πρότεινε με ψήφισμα της εθνικής αντιπροσωπείας να ανακηρυχτεί ο νέος πρίγκιπας βασιλιάς της Ελλάδος. Αμέσως η Συνέλευση έχοντας αντιληφθεί ότι λόγω οξύτατων αντιζηλιών περνούσε ο καιρός και υπήρχε κενό εξουσίας και πολιτική αστάθεια, ομοφώνως, εξέδωσε το ακόλουθο ψήφισμα:
ΨΗΦΙΣΜΑ ΚΕ΄
H εν Αθήναις Β΄ των Ελλήνων Συνέλευσις :
- Άρθρον 1. Αναγορεύει παμψηφεί τον πρίγκιπα της Δανίας Χριστιανόν-Γουλιέλμον- Φερδινάνδον-Αδόλφον-Γεώργιον, δευτερότοκον υιόν του πρίγκιπος Χριστιανού της Δανίας, συνταγματικόν βασιλέα των Ελλήνων υπό το όνομα Γεώργιος Α΄ Βασιλεύς των Ελλήνων.
- Άρθρον 2. Οι νόμιμοι διάδοχοι αυτού θέλουσι πρεσβεύει το Ανατολικόν Ορθόδοξον δόγμα.
- Άρθρον 3. Τριμελής επιτροπή εκλεχθησομένη υπό της Εθνοσυνελεύσεως θέλει μεταβεί είς την Κοπεγχάγην και προσφέρει αυτώ εν ονόματι του Ελληνικού Έθνους το Στέμμα.
Την ίδια ημέρα ο Ζ. Βάλβης εξέδωσε για την εκλογή του νέου βασιλιά προκήρυξη στον Ελληνικό λαό ενώ ακολούθησε στην Αθήνα γενική χαρά, πανηγυρισμοί, δοξολογία στην Μητρόπολη και παρέλαση της πανεπιστημιακής φάλαγγας, της εθνοφυλακής και του στρατού μπροστά στα προπύλαια των ανακτόρων, όπου βρισκόταν τα μέλη της προσωρινής κυβερνήσεως και οι πληρεξούσιοι.
Αξιοσημείωτο είναι ότι στο Ψήφισμα αυτό ο Γεώργιος αποκαλείται Βασιλεύς των Ελλήνων (ROI DES HELLENES), κατόπιν προτροπής του ιδίου, και όχι Βασιλεύς της Ελλάδας (ROI DE GRECE), όπως ονομαζόταν ο Όθων παρά τις διαμαρτυρίες της Υψηλής Πύλης για την προσηγορία αυτή, που σήμαινε ότι ο Γεώργιος θα ήταν Βασιλιάς όχι μόνο των κατοίκων της Ελλάδας, αλλά και όλων των Ελλήνων, όπου και αν υπήρχανε, έτσι ώστε να υπάγονται και οι αλύτρωτοι Έλληνες.
Να επισημανθεί ότι η Αγγλία είχε εκδηλώσει τον ενδιαφέρον της προς τον Δανό πρίγκιπα τον οποίο είχε εκτιμήσει ιδιαιτέρως ο Βρετανός πρωθυπουργός Πάλμερστον, όταν τον είχε συναντήσει στις εκδηλώσεις των γάμων του Πρίγκιπα της Ουαλίας με την αδερφή του Γεωργίου Αλεξάνδρα στο Λονδίνο.
Ο Γεώργιος, που είχε γεννηθεί στην Κοπεγχάγη στις 24 Δεκεμβρίου 1845, ήταν την εποχή της εκλογής του στον Ελληνικό θρόνο δόκιμος στο Πολεμικό Ναυτικό της Δανίας και αγνοούσε εντελώς τις διαπραγματεύσεις που διεξαγόταν μεταξύ της αγγλικής κυβέρνησης, του θείου του Βασιλέως Φρειδερίκου Z’ της Δανίας και του πατέρα του Χριστιανού Θ’ σχετικά με την αποδοχή ή μη του ελληνικού στέμματος. Ο ίδιος διηγούτανε αργότερα «Κάθε πρωί, τον καιρό που ήμουν ναυτικός δόκιμος, μου έδιναν πριν βγω από το σπίτι όπου κατοικούσαμε, για να πάω στη σχολή, ένα δεματάκι με τα σάντουιτς της ημέρας.
Εκείνη δε τη συγκεκριμένη ημέρα, επειδή το ένα από τα σάντουιτς ήταν με σαρδέλες και έσταζε λάδι, είχαν τυλίξει επιπλέον το πακέτο με μια εφημερίδα για να μη λερωθώ. Αντιλαμβάνεσθε την έκπληξή μου, όταν, ρίχνοντάς της μια ματιά έπεσα στο άρθρο που ανακοίνωνε την εκλογή μου στο Θρόνο της Ελλάδος. Ήταν ο καιρός που ήλπιζα να τύχει στη ζωή μου κάτι το ασυνήθιστο και συναρπαστικό.»
Οι αλμπουμίνες και οι εφημερίδες είναι από την ιδιωτική συλλογή του Ιωάννη Καστρινάκη.