Η Βασιλεία εγκαθιδρύθηκε στην Ελλάδα το 1832 με την έλευση του Όθωνα. Το 1862 ο Όθωνας εκδιώχθηκε από την Ελλάδα. Ένα χρόνο αργότερα, το 1863, με απόφαση της Ελληνικής Εθνοσυνελεύσεως, έχουμε την έλευση του Γεωργίου του Α’, ιδρυτή του Βασιλικού Οίκου της Ελλάδος.
Η Βασιλεία του Γεωργίου του Α’ θα διαρκέσει 50 χρόνια και θα τελειώσει με την δολοφονία του το 1913 στην Θεσσαλονίκη. Ο Γεώργιος ο Α’ θα βασιλεύσει υποδειγματικά, και επί των ημερών του θα καθιερωθούν κοινοβουλευτικοί θεσμοί, η εξέλιξη των οποίων συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Η βασιλεία του θα σημαδευτεί από την χρεωκοπία του 1893 και τον ατυχή ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, αλλά θα σηματοδοτηθεί από την αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων και κυρίως από τους ένδοξους Βαλκανικούς πολέμους. Είναι όμως γεγονός, ότι ο Γεώργιος ο Α’ βασίλευσε με σύνεση και κρατώντας τις απαραίτητες ισορροπίες.
Τα ιστορικά γεγονότα που ακολούθησαν την δολοφονία του Γεωργίου του Α είναι σχετικά γνωστά. Από τον εθνικό διχασμό και την Μικρασιατική Καταστροφή φτάνουμε στην πρώτη κατάργηση της Βασιλείας στην Ελλάδα. Η Β’ Ελληνική Δημοκρατία (1924-1935) σπαράσσεται από πολιτικά πάθη, στρατιωτικά κινήματα με αποκορύφωμα την χρεοκοπία της χώρας το 1932. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την παλινόρθωση της Βασιλείας στην Ελλάδα το 1935. Ακολουθεί η δικτατορία του Μεταξά και ο Β’ παγκόσμιος πόλεμος, η κατοχή και ο εμφύλιος. Το 1946 με δημοψήφισμα επανέρχεται η Βασιλεία στην Ελλάδα και το 1947 με τον θάνατο του Γεωργίου του Β’, στον θρόνο ανεβαίνει ο Παύλος ο Α’. Συνετός βασιλιάς ο οποίος γίνεται σύντομα δημοφιλής. Επί των ημερών του, αρχίζει η Χώρα να επουλώνει τις πληγές της και να ανασυγκροτείται με αποκορύφωμα την σύνδεση της Ελλάδος με την τότε ΕΟΚ. Το 1964 ο Βασιλιάς Παύλος πεθαίνει. Στον θρόνο ανεβαίνει ο Κωνσταντίνος ο Β’. Όμως τα πολιτικά πάθη παραμένουν ασίγαστα. Έτσι φτάνουμε στην κρίση του Ιουλίου του 1965 (τα περίφημα «Ιουλιανά») και το Πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967. Στις 13 Δεκεμβρίου του 1967, μετά από ένα αποτυχημένο αντικίνημα, ο βασιλεύς Κωνσταντίνος εγκαταλείπει την Ελλάδα και καταφεύγει στη Ρώμη.
Την 1η Ιουνίου 1973, το δικτατορικό καθεστώς θα αποφασίσει και την τυπική εκθρόνιση του Κωνσταντίνου. Θα ακολουθήσουν τα γεγονότα του «Πολυτεχνείου» και η κυπριακή τραγωδία. Έτσι τον Ιούλιο του 1974 το δικτατορικό καθεστώς καταρρέει, και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αναλαμβάνει την Πρωθυπουργία. Στις 8 Δεκεμβρίου 1974 θα διεξαχθεί δημοψήφισμα για την μορφή του πολιτεύματος στο οποίο, ο ελληνικός λαός με πλειοψηφία 69% θα αποφανθεί υπέρ της αβασίλευτης δημοκρατίας.
Από τότε έως και σήμερα ο Κωνσταντίνος θα μείνει μακράν των πολιτικών εξελίξεων της χώρας. Ο Καραμανλής θα παραμείνει πρωθυπουργός έως το 1980 οπότε και εκλέγεται πρόεδρος της Δημοκρατίας. Θα ακολουθήσει η άνοδος του Ανδρέα Παπανδρέου στην εξουσία έως το 1989. Την περίοδο 1990-1993 θα διατελέσει πρωθυπουργός ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, οπότε το 1993 ο Ανδρέας Παπανδρέου θα επανέλθει στην εξουσία για άλλα τρία χρόνια (1993-1996). Θα ακολουθήσουν οι κυβερνήσεις του Κωνσταντίνου Σημίτη, του Κώστα Καραμανλή έως το 2009. Το 2009 Πρωθυπουργός θα αναλάβει ο υιός του Ανδρέα Παπανδρέου, Γεώργιος Α. Παπανδρέου (γιος και εγγονός πρωθυπουργού). Την περίοδο εκείνη 2009-2010 η χώρα χρεοκοπεί ουσιαστικά, χάνοντας κάθε πιστοληπτική ικανότητα και τίθεται υπό την εποπτεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (το γνωστό Μνημόνιο). Από τότε η Χώρα βρίσκεται σε διαρκή στασιμότητα και αβεβαιότητα λόγω της κρίσης χρέους. Τα μετέπειτα γεγονότα είναι λίγο πολύ σε όλους μας γνωστά. Τον Ιανουάριο του 2015, πρωθυπουργός αναλαμβάνει ο Αλέξης Τσίπρας και έτσι η Αριστερά γίνεται ουσιαστικά Κυβέρνηση της Χώρας. Τον Ιούλιο του 2015 μπαίνουν στη ζωή μας και τα περίφημα «capital controlls».
Από το 1974 έως το 2013 ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος βρίσκεται εξόριστος στο Λονδίνο, κάνοντας ελάχιστες παρεμβάσεις στα εσωτερικά ζητήματα της χώρας. Ήδη από το έτος 1994 η Κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου θα του αφαιρέσει την ελληνική ιθαγένεια ενώ η περιουσία του θα δημευτεί. Εν τω μεταξύ στον τύπο αλλά και στα ΜΜΕ για πολλά χρόνια ο βασιλεύς Κωνσταντίνος θα αναφέρεται με άκρως υποτιμητικά κοσμητικά επίθετα όπως π.χ. ως «Κωνσταντίνος Γλίξμπουργκ» ή ως «Γλύξμπουργκ», ως «Κοκός» ή ως «ο τέως». Όμως η Ελλάδα θα ζει τον μύθο μιας επίπλαστης ευδαιμονίας η οποία και θα οδηγήσει στην χρεωκοπία της Χώρας το 2010.
Τον Δεκέμβριο του 2013 ο βασιλεύς Κωνσταντίνος θα εγκατασταθεί μόνιμα πλέον στην Ελλάδα διαμένοντας στο Πόρτο Χέλι και στην Αθήνα. Θα τον ακολουθήσει μόνο ο δευτερότοκος γιος του, ο Πρίγκιπας Νικόλαος ενώ ο πρωτότοκος γιος του, πρίγκιπας Παύλος με την οικογένειά του θα συνεχίσει να διαμένει στο εξωτερικό.
Τίθεται λοιπόν το ερώτημα: έχει η βασιλεία στην Ελλάδα μέλλον;
Έχουμε τα εξής δεδομένα: ο βασιλεύς Κωνσταντίνος και η βασίλισσα Άννα Μαρία είναι ήδη 76 και 70 ετών αντίστοιχα, ενώ τα προβλήματα υγείας του Κωνσταντίνου είναι πλέον εμφανή. Ο Παύλος ζει με την οικογένειά του επί μονίμου βάσεως στο εξωτερικό και επισκέπτεται την Ελλάδα μόνο για τις καλοκαιρινές διακοπές. Ο πρίγκιπας Φίλιππος, η πριγκίπισσα Αλεξία και η πριγκίπισσα Θεοδώρα ζουν επίσης μόνιμα στο εξωτερικό.
Σε πρόσφατη συνέντευξή του, ο βασιλεύς Κωνσταντίνος θα δηλώσει ότι η επαναφορά της βασιλείας στην Ελλάδα αποτελεί αρμοδιότητα του Ελληνικού Λαού, δηλώνοντας ο ίδιος επί λέξει δεν πρόκειται να «κουνήσει ούτε το δάχτυλό του» για την επαναφορά της, αφήνοντας το θέμα στην κρίση του Ελληνικού Λαού.
Είναι όμως γνωστό ότι δεν υπάρχει κανένα πολιτικό κόμμα ούτε έστω κάποια σοβαρή πολιτική πρωτοβουλία ή κίνηση η οποία να κινείται προς την κατεύθυνση της επαναφοράς της βασιλείας. Για πολλούς, το ζήτημα της βασιλείας στην Ελλάδα έχει λήξει.
Τα μόνα μέλη της βασιλικής οικογένειας τα οποία έχουν κάποια παρουσία είναι ο Πρίγκιπας Νικόλαος και ο Πρίγκιπας Μιχαήλ. Η παρουσία τους όμως είναι πολύ διακριτική και περιορίζεται κυρίως σε φιλανθρωπικές και κοινωνικές εκδηλώσεις, χωρίς κανένα περαιτέρω αξιόλογο αντίκτυπο.
Αν λάβουμε υπόψη την πρόσφατη παρουσία του Πρίγκιπα Νικολάου στο προεδρικό μέγαρο αλλά και την παρουσία του βασιλέως Κωνσταντίνου στην βράβευση των Ολυμπιονικών, αποκομίζει κάποιος εύκολα την εντύπωση ότι η βασιλική οικογένεια τείνει πλέον να «συμφιλιωθεί» με την Ελληνική Δημοκρατία και το υφιστάμενο πολίτευμα της Ελλάδος. Από την εν γένει συμπεριφορά του νυν ανωτάτου άρχοντος Προκόπη Παυλόπουλου, αλλά και άλλων πολιτικών παραγόντων, βγαίνει το συμπέρασμα ότι και υφιστάμενο πολιτικό σύστημα τείνει κατά κάποιο τρόπο να συμφιλιωθεί με την βασιλική οικογένεια επιδεικνύοντας τουλάχιστον ανοχή ως προς την παρουσία της στην Ελλάδα.
Εν κατακλείδι, συμπεραίνουμε εκ πρώτης όψεως ότι η βασιλεία στην Ελλάδα δεν έχει μέλλον. Βέβαια «τα πάντα ρει» όπως έλεγε κάποιος αρχαίος φιλόσοφος. Το 1991 λίγο μετά την ενοποίηση της Γερμανίας, σε μια συνέντευξή του ο εγγονός του Κάιζερ, πρίγκιπας Λούις Φέρντιναντ του Οίκου των Χοεντζόλλερν, όταν ρωτήθηκε για την περίπτωση της επαναφοράς της μοναρχίας στην Γερμανία, απάντησε: «…αν το θέλει ο Θεός και ο Γερμανικός Λαός…». Να υποθέσουμε ότι και στην περίπτωση της Ελλάδος ισχύει το ίδιο; Κανείς δεν ξέρει. Εξάλλου αν πριν δέκα χρόνια, στα χρόνια της «ευημερίας», μιλούσε κάποιος για χρεοκοπία της Ελλάδος, θα θεωρείτο τουλάχιστον τρελός. Όμως σήμερα η χρεωκοπία της χώρας είναι μια πραγματικότητα. Κανένας δεν ξέρει…
Επιμέλεια κειμένου : Δημήτρης Ζ. Τον ευχαριστούμε θερμά για την συνεργασία.
Share On Facebook
Tweet It
