Στην Μεταπολιτευτική ιδεολογική σύγχυση του ευρύτερου χώρου της Δεξιάς, επικράτησε ένας όρος, ο οποίος, αν και ανταποκρίνονταν μεν σε αυτούς που προσδιόριζε, ήταν πέρα για πέρα λανθασμένος. Ο όρος «βασιλοχουντικός» αναφερόταν κυρίως σε όσους, ψηφοφόρους ή μη, κινούνταν στο χώρο της Δεξιάς, ή ακόμη και της «ακροδεξιάς».
Του Μάρκου Τσάκα
Ήταν όρος που ήθελε κυρίως να τσουβαλιάσει όλους όσοι αγαπούσαν μεν τον βασιλιά, αλλά δεν ενοχλούνταν κιόλας από την εκτροπή του πολιτεύματος που επέβαλε το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου.
Επειδή στον χώρο του facebook πολλοί εμφανίζονται και ως βασιλικοί, και ως χουντικοί, εμείς θα υπενθυμίσουμε απλά ότι ο βασιλιάς Κωνσταντίνος, έχασε το θρόνο του, και η μοίρα της Ελλάδας άλλαξε, επειδή ακριβώς δεν δέχθηκε να είναι χουντικός. Παρά τα όσα λέγονται, παρά την παραφιλολογία ότι και ο βασιλιάς ετοίμαζε το πραξικόπημα των στρατηγών, αλλά τον πρόλαβαν οι συνταγματάρχες, ο βασιλιάς Κωνσταντίνος αντιτάχθηκε από την πρώτη στιγμή στους πραξικοπηματίες, κάνοντας ό,τι ήταν δυνατόν, με τα μέσα που διέθετε, και να μην χυθεί αδερφικό αίμα, και να κερδίσει χρόνο. Η περίφημη φωτογραφία από την ορκωμοσία της πρώτης κυβέρνησης της 21ης Απριλίου, ήταν η πρώτη αντίδραση, έστω αν δεν είχε το αποτέλεσμα που περίμενε ο βασιλιάς. Αλλά και πόσοι γνωρίζουν άραγε ότι το βασιλικό διάταγμα που ανέστειλε άρθρα του Συντάγματος και επέβαλε ως καθεστώς την 21η Απριλίου, δεν υπεγράφη ποτέ από τον Βασιλιά; Ή ότι ως τις 13 Δεκεμβρίου του 1967, ο Κωνσταντίνος αρνείτο να υπογράψει τα Νομοσχέδια που του έφερναν προς υπογραφή;
Και ας μη γίνονται ατυχείς συγκρίσεις με την απόπειρα πραξικοπήματος που έγινε στις 23 Φεβρουαρίου 1981 στην Ισπανία, υπό άλλες εντελώς συνθήκες.
Την αντίθεση του προς το καθεστώς, την πλήρωσε στις 13 Δεκεμβρίου 1967, την ίδια στιγμή που άλλοι έπαιρναν διαβατήριο από τα χέρια του Παττακού για να συνεχίσουν την «αντίσταση» τους εκτός Ελλάδος, και άλλοι γέμιζαν την Ευρώπη με εξώγαμα.
Και την πλήρωσε και στη συνέχεια την αντίσταση του στη Χούντα, από την «Μεταπολίτευση», της οποίας οι πολικοί απλά ακύρωσαν στην πράξη, όλα όσα θετικά έλεγαν επί 7 χρόνια για τη στάση του βασιλέως απέναντι στη Χούντα. Το βιβλίο του Αυλάρχη Λεωνίδα Παπάγου «Σημειώσεις 1967-1977» είναι κατατοπιστικότατο, και το επικαλούμαι συχνά, διότι μέσα φαίνεται η θετική άποψη για τη στάση του Βασιλιά κατά την περίοδο της Χούντας, όχι από την Δεξιά μόνο, αλλά κυρίως από πολιτικούς του Κέντρου, από τον Γ. Μαύρο ως τον Ιωάννη Ζίγδη και άλλους (Υπάρχει και η φήμη ότι, το όνομα «Γεώργιος» δεν δίνεται από τότε σε κανένα νέο μέλος της βασιλικής οικογένειας, λόγω της αντιπάθειας του βασιλιά Κωνσταντίνου προς τον Γ. Παπαδόπουλο).
Οι πρωτεργάτες της 21ης Απριλίου, άνθρωποι λαϊκοί κατά βάση, ήταν αντίθετη με την λεγόμενη καθεστηκυία τάξη. Και ήταν έτσι, εναντίον και του θεσμού της βασιλείας. Δεν μιλώ για τον Γ. Παπαδόπουλο, ο οποίος δήλωνε βασιλόφρων, αλλά για όλα τα μεσαία στελέχη, που απειλούσαν ακόμη και με εκτέλεση τον βασιλιά, σε περίπτωση που αντιδρούσε, και η οποία αντίδραση έχει περιγραφεί από διάφορους μάρτυρες της εποχής.
Ας είναι προσεκτικοί λοιπόν οι διάφοροι βασιλόφρονες, διότι όταν εκφράζονται ευμενώς για την 21η Απριλίου, προσβάλουν κατά πρώτον τον ίδιο τον βασιλιά Κωνσταντίνο. Κατά δεύτερον, προσβάλουν τους δεκάδες αξιωματικούς που πιστοί στον όρκο τους στον Βασιλιά, εκδιώχθηκαν και έχασαν τη θέση τους, και άλλοι βασανίστηκαν. Αλλά εκείνοι δεν έκαναν την ιδεολογία τους, επάγγελμα, όπως έκαναν κάποιοι αριστεροί.
Ο καθένας μπορεί να έχει την άποψη του για την 21η Απριλίου, αλλά όσοι ισχυρίζονται ότι είναι βασιλικοί, δεν μπορεί να ισχυρίζονται ότι είναι και χουντικοί.